به گزارش خبرآنلاین، متن حکم رهبر معظم انقلاب اسلامی به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای دکتر علی لاریجانی دامت توفیقاته

نظر به تجارب مفیدی که جنابعالی در دوران مدیریت در بخشهای گوناگون بویژه در سه دوره ریاست مجلس شورای اسلامی از آن برخوردار گشته‌اید، جنابعالی را به مشاورت رهبری و عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب میکنم.

امید است این مسئولیت در خدمت هدفهای والای نظام قرار گیرد.

والسلام علیکم

سیّدعلی خامنه‌ای

۸ خرداد ۱۳۹۹

منبع +

یا حق

در روزهای گذشته یادداشتهای ارجمندی از فاضلان گرانقدری از جمله از آقایان ورسه‌ای ، الویری و نیز دوست دیرین و فرزانه ام حضرت آقای جعفریان درباره دانشور ارجمند و سیاستمدار بصیر حضرت آقای دکتر علی لاریجانی، با نگاهی به کارنامه سیاسی و قانون‌گذاری وی منتشر شد.

خواندن این یادداشت و تأمل در آن انگیزه شد که این بنده نیز ـ حق‌شناسی را ـ سطوری چند بنویسم:

آقای لاریجانی را می‌شناختم و با شناختی اجمالی از وی در وزارت ارشاد و... و صداوسیما به ایشان ارادت می‌ورزیدم و برخی از دیدگاههای هوشمندانه‌اش را می‌ستودم و شاید به مواردی هم نقد داشتم.

به روزگاری که وی بر مسند ریاست مجلس تکیه زد؛ و دوست عزیز ما حضرت جعفریان  با حکم ایشان ریاست کتابخانه مجلس شورای اسلامی را پذیرفتند، این بنده در هیات امنای کتابخانه مجلس حضور یافتم و بدین‌سان پیوند ما نزدیک‌تر شد.

آقای دکتر لاریجانی سیاستمداری است فهیم و آگاه از جریان‌های گوناگون و آشنا به ضرورت‌های جاری‌های زمان.  در کنشگری سیاسی ، او پیشتر و بیشتر از آنکه سیاستمدار باشد فرهنگدان است و فرهنگ دوست! و مآلاً خردورز و پر دغدغه درباره مسائل فرهنگی! چنین بود و هست که به هنگام ریاست حضرت جعفریان کتابخانه مجلس شورای اسلامی درخشش شگفتی داشت. درست است که آقای جعفریان خود فردی یکسر جوشش است و کوشش! اما پشتیبانی‌ها ، دلگرمی‌ها، یاری‌رسانی‌هایی که آقای دکتر دررسیدن به آرمان‌ها و اهداف معمول می‌داشت بسی کارآمد بود و کارساز ! سالیانی که این بنده در قاب تلویزیون ظاهر می‌شدم و بحث‌هایی داشتم غالباً در سیره معصومان(ع) بارهای بار در دیدارها آن بحث‌ها را می‌ستودند و این ناچیز را می‌نواختند و سفارش می‌کردند ادامه دهم. در این یادآوری‌ها من اندکی ریا و ظاهرسازی نمی‌دیدم ؛ پیراستگی بود و مهرورزی و بزرگواری که شأن او بود!

در دیدارها و گفتگوها و جلساتی که بافاصله‌هایی با گروهی از فاضلان رقم می‌خورد « حسن استماع» [ثلاثة یستدل بها علی اصابة الرأی،حسن اللقاء ، حسن الاستماع و حسن الجواب – حضرت صادق (ع) تحف العقول323] از سر تأمل شنیدن و بگفته هاحرمت نهادن بسیار ستودنی بود. شنیدن از سر تأمل و نیک‌اندیشی بود که پاسخ‌هایی دقیق و از سر فروتنی و راهگشایانه را به دنبال داشت.

و در این نشست‌ها گاهی برخی از عزیزان به لحاظ حساسیت در مسائل و رویدادها درشت‌گویی می‌کردند اما دکتر که پی‌رنگ‌ها و زمینه‌های ماجراها را می‌دانستند، بدون اینکه اندکی سخن را به مقابله‌به‌مثل بیامیزند پاسخ می‌گفتند، آن بزرگوار نمایندگی استان قم را ـ که کانون انقلاب و پایگاه بنیادین و ارجمند روحانیت است ـ به‌واقع به‌عنوان پاسخی مثبت به دعوت مراجع عظام و عالمان و مدرسان پذیرفت و در این دوازده سال در اجرای منویات نیک‌اندیشانه آن بزرگواران از هیچ کشش و کوششی دریغ نکرد، پاسخ آن‌همه تلاش‌های صادقانه ، پیام‌ها و اظهارنظرها و بزرگواری‌های از سر مهر مراجع عظام و عالمان بزرگ و فاضلان و محققان و مدرسان بود که بدرقه راه ایشان شد.

پاسداشت او از مرجعیت ، حوزه و دغدغه مندی اش از روحانیت و بزرگواری‌اش  از اهل فرهنگ شیوه‌ای برخاسته از دانش و آگاهی او از جایگاه آنچه یاد شد بود و نه مصلحت‌اندیشی‌های آن‌چنانی و از اینکه گاه این جایگاه را کسانی به مسلخ سیاست زدگی و یا مصلحت‌اندیشی‌های گوناگون می‌بردند ، رنج می‌برد. او به معنای واقعی کلمه انقلابی است و به انقلاب و بلندآوازگی و ارجمندی آن عشق می‌ورزد ؛ و هوشمندانه و از سر آگاهی از چه و چه های نظام و انقلاب و با اخلاص از رهبری اطاعت می‌کند. آگاهان می‌دانند که بزرگواری‌های رهبری را از شأن و شخصیت و فضل و فضیلت او که در چه حدی است در بیان و بنان! اما دکتر هرگز حاضر نشد از آن گفته‌ها و یادداشت‌ها به سود خود بهره‌برداری کند.

لاریجانی به لحاظ جایگاهی که در آن قرارگرفته بود و آگاهی‌های ژرفا ژرفی که از موقعیت نظام مقدس جمهوری اسلامی در ساحت بین‌الملل داشت با تمام توان می‌کوشید که از اختلاف‌ها و نزاع‌های کشور که به‌واقع اختلاف در درون خانه بود جلوگیرد و در جهت همدلی و همسویی قوا بکوشد. آگاهان می‌دانند که در مواردی بسیار موفق بودند.

آقای لاریجانی بزرگ‌زاده است و مصداقی از کلام مولی امیرالمونین(ع) :

[... و توخ منهم اهل التجربة و الحیاء من اهل بیوتات الصالحة...]

پس جایگاه بزرگ ِ مردان ِ مرد و چهره‌های منور جامعه را می‌شناخت و پاس می‌داشت و با آزرم و نیک‌اندیشی و تربیت برآمده از « بیت صالح» اجازه نمی‌داد که برای چه و چه های زندگی خود و ... بر دیگران طعن زند. و چه دلپذیر و بزرگ‌منشانه بود یاد نیک و آمیخته به داغ و دریغ او از زنده‌یاد آیة الله هاشمی رفسنجانی که دل‌های بسیاری را شادمان ساخت!

لاریجانی صبور بود و شکیبایی را در گردونه‌های سیاسی و اجتماعی پیشه می‌ساخت و فرازهاو فرودها را مومنانه [ مثل المومن کمثل السنبلة تخر مرة و تستقیم مرة...ـ بحارالانوار 74/142] از سر می‌گذراند و سر بلند برمی‌آمد و نمی‌شکست، دوستان می‌دانند که در آن حادثه نامیمون که کسانی با انگیختگی از سوی خودمُرادانی تمامیت‌خواه ،حرمت حریم حرم را شکستند و اهانت و طعن را در آن فضای مقدس به نهایت رساندند ، تا چه حدی کریمانه و با بزرگواری گذشتند.

اکنون لاریجانی است و پشته‌پشته تجربه و انبوهی از آگاهی‌های کارآمد از بایستگی‌های نظام و چگونگی‌های مواضع استکبار در برابر نظام و اشراف به آرمان‌ها و خواست‌های مقام معظم رهبری، سکان‌دار، آگاه و پرصلابت و بزرگ کشتیِ انقلاب و نظام در امواج خروشان زمان ، که باید این‌همه ، در جهت سربلندی و فرازمندی و بلندآوازگی و صلابت و استواری نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بکار گیرد و بی‌گمان خداوند مهربان و بنده‌نواز در این‌همه یار و مددکار خواهد بود ....

 و ما ذلک علی الله بعزیز

والله من وراء القصد

منبع: +

وقتی به قم آمد، با دوستم جناب معراجی، و دوست دیگرمان جناب جعفری، سعی کردیم زمینه فعالیت وی را فراهم کنیم. کارها باموفقیت پیش رفت و ایشان برای سه دوره متوالی به نمایندگی مجلس و در مجلس هم به ریاست آن انتخاب شد.

دور اول، بنده هم در کتابخانه مجلس بودم و با حمایت ایشان توانستم کارها را تا اندازه ای به پیش ببرم. به تمام معنا اطمینان و حمایت می کرد.

ایشان، در تمام این دوازده سال، به طور مرتب با قم در ارتباط بود. بیشتر اوقات، و لو ساعتی در خانه پدری شان، و با حضور دوستان دیگر،گفتگو می کردیم و می دیدم که گوش شنوا داشت. در این سالها ارتباط ایشان با مردم از طیف های مختلف مداوم بود، همین طور با مراجع تقلید و علمای برجسته.

جلسات مستمری هم با حضور سی چهل نفر از طالب شاخص داشت و حرفهای آنان را می شنید و گزارشی هم از اوضاع برایشان بیان می کرد. بدون شک، هیچ مسوول دولتی در این سطح، هیچ وقت، چنین ارتباطی با قم نداشت و تاکنون هم ندارد.

در تمام این سالها، هیچ امر خالف عرفی از ایشان ندیدم. تعبد ایشان در حد یک آدم متدین به شرع آشکار بود و اثری خلاف آن بر من ظاهر نشد. می دانم که افراد سیاسی به هزار و یک دلیل، و عمدتا به خاطر فشارهایی که بر مردم است، همواره محل طعنه هستند، اما تا آنجایی که به شخص ایشان مربوط می شد، امر خلافی که دون شأن یک انسان دیندار و اخلاقی باشد، از ایشان ندیدم.

روابطش با علمای شهر، از جناح های مختلف، برقرار بود. و از سوی دیگر، همیشه تواضع را در رفتارشان می دیدم. آرام و بدون نگرانی، برای آنان، اوضاع کشور بویژه مسائل اقتصادی را تشریح می کرد. هیچ گاه در کار آنان مداخله نمی کرد و سعی نمی کرد به علما چیزی را تلقین کند یا خط بدهد.

در سالهای اخیر، حساسیت ایشان روی اقتصاد به مراتب بیشتر بود و در بیشتر فعالیت های اقتصادی در حال انجام در قم، فعالانه شرکت و تلاش می کرد تا چرخه اقتصاد شهر راه بیفتد. او دریافته بود که مشکل کشور همین چرخه بد تولید است و باید اصلاح شود.

نکته دیگر این بود که در امر دین و دینداری، هیچ وقت حرف گزافی نمی زد و کاملا مقلد بود، و مثل آن رئیس سابق نبود که خود را در همه امور و از جمله دین عقل کل می دانست و حرفهای بزرگ اما بی دلیل می زد. دینداریش عاقلانه بود و اهل خواب و پیش گو یی و این قبیل امور نبود. هرچه بود دانشجو و استاد فلسفه بود و کتاب هم زیاد می خرید و می خواند و اخیرا هم بیش از دو هزار جلد کتاب به کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران اهدا کرد.

در سفرهای کوتاهش به قم، یکسره مشغول حل و فصل مسائل شهر و اشخاص بود، اما این که رفتار سودجو یانه ای داشته باشد یا اساسا در امور مداخله نامعمولی کند، تا آنجا که می دانم، به هیچ وجه، کسی از او چیزی ندارد و اگر دارد بگوید. هیچ وقت هم، دشمنان قسم خورده وی در قم که نام دین و انقلابی گری را یدک می کشند، نتوانستند از این دست مطلبی بگو یند. دفترایشان البته به فقرا و نیازمندان و کسانی که مشکلی داشتند، کمک می کرد.

در این دوازده سال، شهر قم متحول شد و وقتی ایشان تلاش کرد و آقای سقائیان نژآد را به عنوان شهردار به قم آورد، باز هم قم، بیش از پیش آباد گردید. با این همه، صراحت داشت، و در مواضعش تقیه نمی کرد.

خیلی خوشحال شدم که پریشب در مصاحبه اش در شبکه یک، رسما گفت که یکی از بدترین روزهای زندگی وی، وقتی بوده که خبر درگذشت هاشمی را شنیده است. او چوب هاشمی و روحانی را خورد، در حالی که اساسا به مصلحت کشور می اندیشید و کاری به اشخاص نداشت. با تمام وجود از برجام برای حفظ کشور دفاع کرد، با این که می توانست نوع دیگری رفتار کند تا محبو بیتش بین مدعیان انقالبی گری باقی بماند.

در قم، طلاب و فضلای تحصیل کرده، و عالمان و مراجع تقلید همیشه از او حمایت می کردند، اما شماری از طلاب جوان تحت تأثیر جریان هایی که می دانیم، با او رفتار بدی کردند. بدترین آنها چند سال پیش در حرم حضرت معصومه بود که به او کفش و مهر پرتاب کردند. لاریجانی با صبوری و مظلومیت، از کنار این ماجرا گذشت و هیچ کس به آن رسیدگی نکرد.

هیچ کس بی نقص نیست، مخصوصا سیاستمداران که در لبه پرتگاه هستند، اما وقتی آدمی در زمانه ای است که کاری جز این نمی تواند بکند، باید مقایسه کند و در این مقایسه بی شک، علی لاریجانی یکی از عاقل ترین، معتدل ترین، با اخلاق ترین و میانه رو ترین افرادی است که ضمن احترام به سنت های دینی و عرفی جامعه، ایران را دوست می داشت و برای اعتلای آن تلاش کرد.

شاید کسانی بگو یند این روزها که لاریجانی می رود، برای چه این متن را می نو یسم، و اما این بنده خدا، با توجه به اتهامات بی پایه ای که عده ای از دور و بر اساس روش سیاسی خود به او و هم مسلکانش می زنند، و با توجه به شناخت نزدیکی که از ایشان دارم، خواستم شهادت بدهم که او به کشور خدمت کرد و همواره برابر تندروی ها ایستاد و با حمایت از برجام کشور را از پرتگاه نجات داد. این روزها دیدم که دست کم چهار تن از مراجع تقلید از وی تشکر کرده اند و این نشان از همان ارتباطی دارد که گفتم.

امشب، افطار در خانه پدریشان بودیم و عکسی یادگاری هم گرفتیم. بنده دوره قبل از وی خواستم کنارگیری کند و به دانشگاه باز گردد. امیدوارم این بار این فرصت پیش آید و او را در کسوت استادی ببینیم.

* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۲ خرداد ۱۳۹۹

منبع +

برای کسانی که انس بیشتری با تاریخ دارند، دلالت‌های این نشانه‌ها برای فهم و تبیین وضعیت کنونی و آینده روح یک جهان بی‌روح (تعبیر منسوب به میشل فوکو در باره انقلاب اسلامی در ایران) و مسیر و مصیر آن روشن و البته دارای اهمیت است.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام در بخشی از عهدنامه مشهور خود خطاب به مالک اشتر در بیان برخی از ویژگیهای کارگزاران شایسته می‌فرمایند:
وَ تَوَخَ‏ مِنْهُمْ أَهْلَ التَّجْرِبَةِ وَ الْحَیَاءِ مِنْ أَهْلِ الْبُیُوتَاتِ الصَّالِحَةِ وَ الْقَدَمِ‏ فِی الْإِسْلَامِ الْمُتَقَدِّمَةِ فَإِنَّهُمْ أَکْرَمُ أَخْلَاقاً وَ أَصَحُّ أَعْرَاضاً وَ أَقَلُّ فِی الْمَطَامِعِ [إِشْرَافاً] إِشْرَاقاً وَ أَبْلَغُ فِی عَوَاقِبِ الْأُمُورِ نَظَراً
کارگزاران خود را از بین کسانی اهل تجربه و حیاء از خاندانهای صالح و پیش¬قدم در اسلام برگزین، زیرا آنها خوش¬اخلاق¬تر و آبرودارتر و چشم و دل سیرتر و آینده¬اندیش¬ترند.

تجربه مدیریتی آقای دکتر لاریجانی در جایگاه ریاست مجلس و چگونگی تعامل ایشان با اقشار مختلف مردم به مثابه نماینده مردم در مجلس نشان داد که ایشان بحمدالله در کنار برخورداری از نعمت برخاستن از یک خاندان صالح (مفهوم ارزشی و ایجابی آقازادگی در فرهنگ دینی ما)، از دیگر نعمتهای مورد اشاره در عبارت امیرالمؤمنین علی علیه السلام یعنی تجربه، حیاء، اخلاق خوش، آبروداری، چشم و دل سیر بودن، آینده‌اندیشی هم برخوردارند. افزون بر این وقار، متانت، پختگی، پرهیز از شتابزدگی در اظهار نظر، دلسوزی، چیرگی وجه فرهنگی بر وجه سیاسی، مورد اعتماد رهبر معظم انقلاب و مراجع بزرگوار تقلید و چهره‌های شاخص انقلابی‌گری مانند مرحوم شهید حاج قاسم سلیمانی بودن و به ویژه اعتدال (به مفهومی برابر با الطریق الوسطی، النمط الاوسط، النمرقه الوسطی، قصد و اقتصاد که در خطبه‌های 16 و 94 و 127 و حکمت 109 نهج البلاغه و  دعای 20 و 30 صحیفه سجادیه و صفحه 75 جلد دوم الکافی آمده است) را باید به ویژگیهای آشکار و غیرقابل انکار ایشان افزود.
آقای دکتر لاریجانی از مجلس شورای اسلامی خداحافظی کرد اما به عنوان نماد یک جریان انقلابی عقل‌گرا و اخلاق‌محور باقی ماند. به نظر می‌رسد این جریان بیش از هر جریان و گرایش دیگر دلباخته واقعی انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و آینده ایران زمین و مکتب اهل بیت علیهم السلام و صاحب بصیرت نسبت به حکمتها و مصلحتهای آن است و لذا نقطه کانونی داوری در باره کارنامه آقای دکتر لاریجانی نیز میزان نقش او در زنده نگاه داشتن همین جریان است.
آقای دکتر لاریجانی توانست در دریای پرتلاطم رویدادهای یکی دو دهه اخیر انقلاب و کشور عزیزمان چراغی را روشن نگاه دارد که دست یافتن به آرمانهای اصیل انقلاب جز به مدد آن میسور نخواهد افتاد. آقای دکتر لاریجانی ماند، اما نباید او را تنها گذاشت، به تعبیری دقیق‌تر نباید جریانی را که او خواسته یا ناخواسته نماد آن به شمار می‌رود و به کوشش او باقی ماند، تنها گذاشت. این سخن الزاما به این معنی نیست که این جریان در آینده نزدیک در همه ابعاد و ارکان انقلاب اثربخش خواهد شد، هیچ کس نمی‌تواند این را ضمانت کند، ولی صرف نظر از بازه زمانی و قلمرو اثربخشی این جریان باید برای مانایی و پویایی آن کوشید.

در فاصله زمانی واگذاری خلافت از سوی امام حسن علیه السلام به معاویه در سال 41 ق. تا برآمدن نظام جمهوری اسلامی سیزده قرن و حدود شش دهه فاصله افتاد، اگر مکتب اهل بیت علیهم السلام در این مدت طولانی با سخت‌کوشی‌های عالمان و مجاهدان زنده نمی‌ماند، چگونه می‌توانست در نیم قرن اخیر چنین تحولی پدید آورد؟ بنا بر این کمک کردن به جریان فکری و سیاسی مورد بحث، به مفهوم کمک کردن به روشن نگاه داشتن چراغی است که اگر خدای نا کرده روزی به خاموشی گراید، بسیار امیدها به نومیدی بدل خواهد شد.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام خطاب به محمد بن ابی‌بکر که به دلیل تغییر حاکم مصر دیگر مسؤولیت سابق را نداشت، توصیه‌ای زیبا دارند:
فَأَصْحِرْ لِعَدُوِّکَ وَ امْضِ عَلَی بَصِیرَتِکَ وَ شَمِّرْ لِحَرْبِ مَنْ حَارَبَکَ وَ ادْعُ إِلی سَبِیلِ رَبِّکَ، وَ أَکْثِرِ الِاسْتِعَانَةَ بِاللَّهِ یَکْفِکَ مَا أَهَمَّکَ وَ یُعِنْکَ عَلَی مَا یُنْزِلُ بِکَ، إِنْ شَاءَ اللَّهُ.

برای رویارویی با دشمنانت بیرون برو و بر پایه روشن‌اندیشی خود حرکت کن و برای جنگیدن با کسانی که به جنگ تو برخاسته‌اند آستین بالا بزن و به راه پروردگار خود فرا بخوان و بسیار از خدا کمک بخواه، چه او تو را برای آن چه برایت مهم است، بسنده است، و همو تو را بر آن چه بر تو فرود آید کمک خواهد کرد، اگر خدا بخواهد.
ان شاء الله که آقای دکتر لاریجانی به دلیل داشتن اخلاص و خداخواهی نیازی به مدح و ثنای بندگان خدا ندارند و راه خود را مطابق این توصیه امیرالمؤمنین علی علیه السلام خواهند پیمود، اما جریانی که ایشان آن را نمایندگی کردند برای ادامه حیات خود نیازمند جهد و وفای کسانی است که به آینده انقلاب می‌اندیشند.
ای کاش سروران پیش‌کسوت صاحب قلم و بیان به دور از سیاست‌زدگی‌های روزمره و با قصد خدمت صادقانه به نظام، با برگزاری مجموعه نشستها و هم‌اندیشی‌ها و همایشهایی و نیز گردآوری و تدوین مجموعه مقالاتی به تبیین هر چه بیشتر ابعاد، مؤلفه‌ها، ظرفیتها، چالشها و بایدها و نبایدهای جریان انقلابی عقل‌گرا و اخلاق‌مدار و سهم آقای دکتر لاریجانی در زنده ماندن آن را برای همه دوست‌داران انقلاب به ویژه نسل جوان بپردازند.

یادآوری ـ  عنوان این یادداشت با الهام از یادداشت استاد گرامی جناب آقای جعفریان با عنوان: "علی لاریجانی رفت، اما ..." برگزیده شده است.

* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۴ خرداد ۱۳۹۹

منبع +

 

با پایان یافتن ریاست ۱۲ ساله آقای دکتر لاریجانی بر مجلس شورای اسلامی، برخی از مراجع عظام تقلید؛ مانند  حضرات آیات عظام: « صافی گلپایگانی »، « مکارم شیرازی»، « نوری همدانی »، « جوادی آملی »، « سبحانی »، « علوی گرگانی »، « مظاهری » و نماینده تام الاختیار آیت الله سیستانی و جمعی از فضلا، اساتید و پژوهشگران  برجسته حوزه ، با صدور بیانیه ها، و نگارش نامه ها و یادداشت ها، از دکتر لاریجانی و خدمات وی تجلیل کرده و بر این حرکت حمایتی همچنان ادامه می دهند.

در سوی دیگر، برخی محافل افراطی ، جریان ها و اشخاص تند و تیز ، با شعارهای به ظاهر انقلابی و ارزشی  بر وی می تازند  و برعملکرد افتخار آمیزش ، حسادت  ورزیده و خرده می گیرند  و اینها همه ، بهترین دلیل است بر درستی رفتار، کردار و موضع گیری های انقلابی و در عین حال اعتدالی  ایشان، چنانکه روز چهار شنبه  هفتم خرداد ، رهبر معظم انقلاب نیز طی پیامی که برای مراسم افتتاحیه مجلس دادند، از آقای لاریجانی به عنوان یک شخصیت « پر انگیزه » و « پر تلاش » قدردانی کردند.

در این میان،  بدیهی است که در نظام  اسلامی و انقلابی  ایران، آغازگر تفکر اعتدال در مقابل «خشونت» ، «کله شقی» و « بی منطقی» ، مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی بود و ادامه و استمرار دهنده آن، به حق آقای علی لاریجانی شد.

او که از جهاتی از متن حوزه است و فرزند حوزه به شمار می آید؛  از یک سو، با بدنه حوزه ، روحانیت ، فرهیختگان حوزوی و بالاخره مراجع معظم تقلید ، ارتباطی صمیمی ، دوستانه و ویژه برقرار کرد و در سوی دیگر، بر رابطه و پیوندش با ولایت و رهبری  استحکام بخشید و از همین جایگاه کوشید نقش رابط و منتقل کننده افکار و نظریات این دو نهاد (ولایت و مرجعیت) به یکدیگر شود، اما هرگز از سوی جماعتی که فضا ی آرام را خوش نمی دارند و بر تحقّق اعتدال ، همدلی و برادری رضایت نمی‌دهند؛ مصون و محفوظ  نماند و از این رو به سرنوشت مرحوم آیت الله هاشمی گرفتار آمد.

بسیاری از ما به یاد داریم طیفی که به «اصحاب کفن پوشان» شهرت داشتند روز ۱۵ خرداد ۸۵ در حرم حضرت معصومه (س)  در جلسه سخنرانی هاشمی ایجاد اختلال کردند و حرمت حرم  و عش آل محمد ( ص ) را شکستند، همان طیف در ۲۲ بهمن ۹۱ در همین مکان مقدس، هنگام سخنرانی آقای لاریجانی ، به سویش مُهر و کفش پرتاب نمودند؛ چون او را  همانند هاشمی ، مخالف پر صلابت هرگونه تندی و خشونت یافتند.

لاریجانی، رفتار اعتدالی و منطقی خود را بارها بروز داده است:  آنگاه که آقای احمدی نژاد در مجلس خواست بداخلاقی را به اوج برساند، وی طی یک اقدام انقلابی، ستودنی و تاریخی جلوی حرکت ناشایست او ایستاد و او ناگزیر شد با خفت و حقارت مجلس را ترک کند!

اقدام ستودنی دیگرِ او، حمایت قانونی  و منطقی  از برجام بود که افراطیون را بسیار عصبانی کرد و او را همانند هاشمی در مقابل سیبل تهمت و تخریبهای غیر اخلاقی قرار داد ؛ اما  فرزند حوزه و روحانیت  نشان داد که از هتاکی  و تخریب هراسی ندارد ، چنانکه اخیرا طی مصاحبه ای  با صراحت و شهامت از ارادتش به هاشمی اینگونه گفت: «تلخ ترین حادثه برای من  زمانی بود که خبر رحلت آیت الله هاشمی رفسنجانی را شنیدم، این اتفاق مرا خیلی متاثر و آزرده کرد.» لاریجانی با این کد رهگیری، راهِ درست انقلاب و نظام را برای نسل جوان انقلابی و آیندگان ترسیم کرد.

او چون که یک سیاستمدار اعتدالی بود  با نظامیانی همچون شهید سردار سلیمانی که مظهر اقتدار ، صلابت ، عقلانیت و اعتدال بودند ارتباط صمیمانه و تنگاتنگ داشت و به گفته بعضی از آنها ، آن شهید بزرگوار همیشه از تدبیر و درایت لاریجانی  بهره می گرفت و با وی همواره به مشاوره می نشست، چنان که دیدار فرماندهان ارشد نظامی : ستاد مشترک ، ارتش ، سپاه ، برون مرزی قدس ، نیروی انتظامی و دبیر شورای عالی امنیت ملی  با وی و تجلیل از لاریجانی  بهترین شاهد بر این مدعاست.

بنابر این ، حمایت از لاریجانی هرگز ، حمایت از شخص نیست ؛ بلکه حمایت از یک مکتب ، منش و تفکر است ؛ البته هیچ کسی ، معصوم و عاری از خطا و اشتباه نیست و همه سزاوار نقد هستند ؛ اما تخریب و لجن پراکنی از انصاف و مروت به دور است و نباید انجام گیرد و سوال اساسی این  که صاحبان این تفکر که یعضی از بنیانگذاران  نظام به شمار می آیند چرا  یکی پس از دیگری کنار گذاشته می شوند؟ آیا این نگران کننده نیست؟

مردم عزیز و جوانان پر شور و انقلابی بدانند برای تضمین آینده انقلاب و رشد و بالندگی نظام اسلامی و رفع مشکلات عدیده اقتصادی و بیکاری جوانان و غیره ، به شخصیت  هایی با چنین تفکر ، منش  و رویکرد «انقلابی ـ اعتدالی» نیاز مبرم داریم و گرنه ادامه مسیر با مشکل مواجه شده و از شهدا ، امام شهدا و مردم شرمنده خواهیم شد.

منبع +

 

 

whatsapp-video-2020-05-25-at-18.12.47.mp4 [4.22 مگابایت] (حجم: 3)