طرح اصلاح قیمت بنزین می توانست بهتر از این اجرا شود

قیمت انرژی خصوصا بنزین وگازوئیل از کالاهایی است که در سبد زندگی تک تک افراد جامعه اثرمستقیم وغیرمستقیم دارد.

گرچه در طرح تازه، فقط قیمت بنزین اصلاح شد و گازوئیل تغییری نکرد. تغییر قیمت گازوئیل تاثیر مستقیم در حمل ونقل جاده ای دارد وکرایه های بار ومسافر دارد.

اما تغییر بنزین برای حمل ونقل و شهری تاثیر فوق العاده دارد و مهمتر از تاثیرمستقیم آن، تاثیر روانی افزایش قیمت سوخت درسایر کالاهاست.

طرحی باچنین تاثیر فراوان در زندگی روز مره آحاد جامعه نیازمند دقت های زیاد در همه مراحل اجرا دارد

به گونه ای که در بهترین تعبیر می توان به صراحت بیان که

اجرای طرح اصلاح قیمت بنزین می توانست بهتر از این اجرا شود
هم از جهت تمهید مقدمات و هم رقم افزایش و...

آماده کردن فضای ذهنی عموم جامعه و نخبگان بابرگزاری نشست ها وطرح موضوع(گرچه معلوم نبودن زمان دقیق اجرای طرح، مفیدبود، تا احیانا شلوغی های بی فایده پمپ بنزین ها و پرکردن باک ها و حتی انبار کردن و...را شاهد نباشیم)
اما در این نشست های تمهیدی، امکان پذیر بود علاوه برآمادگی ذهنی جامعه، با طرح احتمال افزایش قیمت،  هم میزان افزایش و هم ضرورت انجام آن وفوائد آن از جلوگیری قاچاق و برخورداری بیشتری که طبقه برخوردار جامعه از بنزین ارزان دارند و....را به بحث بگذارند. حتی امکان پذیر بود، در این بحث ها از خود دولت، احیانا بابرخی موارد آن ابراز مخالفت کنند....

تردیدی نیست که اگر زمینه فراهم باشد، و بنزین، همانند بقیه کالاهایی که دولت یارانه می دهد، باقیمت واقعی عرضه شود، به نفع همه مردم است؛ اما نه توانایی مالی مردم چنین اجازه ای را می دهد، و نه رفتار رقبای سیاسی دولت مستقر که از هرحربه ای، حتی منافع ملی، برای زمین زدن رقیب کوتاهی نمی کنند، چنین امکانی را فراهم می کند.

مثلا امکان داشت بجای اجرای طرح فعلی:
 درحدمصرف عادی عمومی جامعه یعنی  همان ۶۰لیتر، بدون تغییر در قیمت و همان ۱۰۰۰تومان (چون دراین مرحله بنا بر پیشگیری از هرگونه به سبد اقتصاد خانواده است، و درهزینه هایی عمومی خانوار اثری نگذارد) همچنین قیمت  بنزین وسایل نقلیه عمومی و...تغییری داده نشود، اما برای پیشگیری از اسراف و قاچاق، مازاد بر۶۰لیتر و...را، بجای لیتری ۳هزارتومان، به ۵هزارتومان افزایش می یافت(قیمتی نزدیک به قیمت تمام شده وبدون یارانه) اما درعوض هیچ کمک معیشتی هم پرداخت نمی شد. کمک معیشتی که هم باری سنگین به دوش دولت است و در گذشت زمان تاثیر روانی آن درسبدخانواده کم تاثیر، همانند انچه در یارانه های برقرار شده از 1389، الان شاهدش هستیم که هم دولت درتامین آن دچار مشکل، وهم مردم از آن احساس مساعدتی جدی دارند. این کمک هم مشکلی بر مشکل قبلی خواهد افزود.

معنی این پیشنهاد این است که هیچ تغییری درقیمت بنزین مصرفی عادی و عموم مردم ایجاد نمی شد، ولی برای تشویق مردم به صرفه جویی و هم کم صرفه بودن قاچاق، برای قاچاقچیان، قیمت بنزین مازاد برنیاز عمومی مردم را، به نرخ واقعی نزدیک کرده بود.

طرح امثال این مباحث در نشست ها، علاوه بر دریافت دیدگاه هایی بهتر، زمینه فکری را برای اجرا فراهم تر می کرد.و حالت شوکی که به جامعه وارد شد، فراهم نمی شد.

گرچه باید به دولت حق داد که رقبای سیاسی و حتی صداوسیما که باید رسانه ملی باشد، سخنگوی مخالفان سیاسی دولت است و بارها بارها امثال این گونه طرح ها را عقیم کرده است، بعید بود چنین فرصتی برای تحقق هدف دولت دراختیارش می گذاشت.

جریانهای سیاسی مخالف، با این توهم که با القای به جامعه، که ام المصائب و عامل همه مشکلات کشور و زندگی روزمره آنان دولت است، هم زمین گیر کردن دولت را بابهره از هرفرصتی، هدف بگیرند، و هم بهره کافی برای انتخابات چندماه آینده برایشان فراهم شود.
پیش فرضشان این است که به مردم القا شود اگر این دولت و عملکردش را از کل نظام فاکتور بگیریم، جامعه برینی برای مردم ایجاد خواهدشد.
تخیل دارند که عموم مردم بین دولت و سایر بخش های نظام تفکیک قائل می شوند. درحالی که مردم عادی عملکرد دولت، مجلس، قوه قضائیه، شهرداری، نیروی انتظامی و همه را دولت می دانند و حتی گاهی احساس می کنند این قبیل درگیری های سیاسی، جنگی زرگری است برای فراموشی مردم از مشکلات.

متاسفانه اگر به شیوه های غیرمعمول ودرکف خیابان بخواهند دولت را ساقط کنند، کاری که مخالفان دولت از فرصت پیش آنده هدف گرفتند وحتی دنبال طرح 3فوریتی برای بازگرداندن قیمت بنزین و...که فقط وفقط باحمایت مستقیم مقام معظم رهبری این مسیر خطرناک به نتیجه نرسید و خنثی شود، مسیری که امکان اجرای هرتصمیم بزرگ را درکشور به چالش می کشید و هم به صورت طبیعی است که در چنین فرصت هایی ضدانقلاب درکمین و کنشگران کنترل نشده ای هم بی کار نخواهند نشست، و از فرصت پیش آمده سوءاستفاده خواهند کرد، اتفاقی که در دی ماه۹۶ شاهدش بودیم و به صورت وسیع تر در آبان 98 اتفاق افتاد وخساراتی سنگین را به کشور وارد کرد.

ونکته اخر، جالبتر سخنان باحرارت برخی از مخالفان دولت وتقاضای ایجاد مکان هایی برای ابراز مخالفت قانونی و.... ؛
مگر این مخالفان، حتی احتمال نمی دهند ممکن است در ماه ها و سالهای اینده خودشان سکان دار دولت باشند، آیا تصور دارند که پاسخگوی این توقع ایجاد شده مردم خواهند بود.
و چرا اعتراض در این مکان ها، فقط به دولت بسنده شود؟
باکمال تاسف همه جریان های سیاسی، منافع جریانی را برمنافع ملی ترجیح می دهند