چگونه پادشاه عربستان از حضور احمدی نژاد سواستفاده کرد؟ / آهستان

چکیده:

شاید اظهار علاقه بیش از حد پادشاه سعودی به آقای احمدی نژاد هم، پیامی به شیعیان این کشور باشد. چون همه دیدند که ملک عبدالله از میان این همه رییس جمهور و رییس و پادشاه از سراسر جهان اسلام و دنیای عرب، از آقای احمدی نژاد خواست که کنارش بنشیند! این مساله را می‌‌توان از جهات مختلفی بررسی کرد. اول با توجه به نقش و جایگاه جمهوری اسلامی در منطقه و جهان اسلام دوم از جهت نیاز سعودی‌ها به چنین تبلیغاتی.

درباره حضور رییس جمهور کشورمان در اجلاس کشورهای اسلامی در مکه، دو دیدگاه موافق و مخالف وجود داشت. مخالفان می‌گفتند با توجه به شرایط منطقه، عربستان می‌خواهد از این اجلاس برای ترمیم وجهه خودش استفاده کند و از طرفی اجماع جهان اسلام را علیه نظام سوریه کلید بزند. حضور ما یعنی کمک به اجرای چنین طرحی. پس همراه شدن با آنها مخصوصا وقتی مواضع دو طرف در قبال انقلاب‌های منطقه و بسیاری از مسائل دیگر صدوهشتاد درجه با هم تفاوت دارد، عملا بی‌فایده است اگر نگوییم به نفع آنهاست.

اما موافقان عقیده داشتند که خالی کردن عرصه برای عربستان، هم خواسته خود آنهاست و هم به نفع آنها. پس بهتر است از این فرصت برای بیان منطق خودمان استفاده کنیم. به هرحال احمدی نژاد در این اجلاس شرکت کرد و باید منتظر تبعات و نتایج آن باشیم.

به نظر من برگزاری نشست مکه بیش از آنکه نتایج خارجی داشته باشد، اهداف داخلی دارد. حوادث منطقه که به بیداری مسلمانان و کنار گذاشتن نظام‌های سنتی و پادشاهی و برقراری دموکراسی منجر شد، قطعا نگرانی مقامات سعودی را در پی داشته و آنها را مجبور ساخته که به دنبال ترمیم جایگاه سیاسی خود باشند. از طرفی موج اعتراضات شیعیان این کشور و همچنین مردم بحرین (که البته نگاهی صرفا مذهبی و فرقه‌ای به انقلاب خود ندارند بلکه خواستار رسیدن به اولین حقوق انسانی هستند) با سرکوب نظامیان سعودی همراه بوده. چه فرصتی از این بهتر که پادشاه سعودی به عنوان «خادم حرمین شریفین!» یکباره مدعی دلسوزی و دلواپسی برای دنیای اسلام شود و برای اتحاد مسلمانان برنامه‌ریزی و تلاش کند؟

اینجاست که ملک عبدالله برای ممانعت از سرایت انقلاب به عربستان و نیز سرپوش گذاشتن بر سرکوب شیعیان، ضمن برگزاری اجلاس سیاسی، پیشنهاد ایجاد مرکزی برای گفت‌و‌گوی مذاهب اسلامی در ریاض را هم می‌دهد تا ثابت کند که اصلا با شیعیان مشکلی ندارد!

شاید اظهار علاقه بیش از حد پادشاه سعودی به آقای احمدی نژاد هم، پیامی به شیعیان این کشور باشد. چون همه دیدند که ملک عبدالله از میان این همه رییس جمهور و رییس و پادشاه از سراسر جهان اسلام و دنیای عرب، از آقای احمدی نژاد خواست که کنارش بنشیند! این مساله را می‌‌توان از جهات مختلفی بررسی کرد. اول با توجه به نقش و جایگاه جمهوری اسلامی در منطقه و جهان اسلام دوم از جهت نیاز سعودی‌ها به چنین تبلیغاتی.

بدون هرگونه اغراق و شعاری، امروز جمهوری اسلامی با وجود همه دشمنی‌ها و تبلیغات سیاسی و رسانه‌ای، محبوب مسلمانان جهان است. یک نمونه کوچک ولی مهم و قابل تامل از این علاقه و محبت را می‌شود از احترام زائران حرم نبوی (که از کشورهای مختلف هستند) به رییس جمهور کشورمان دید. آن هم در مکانی که شاهد شدیدترین تبلیغات وهابیون علیه شیعه و ایران هستیم. البته این احترام مختص شخص احمدی نژاد نیست، بلکه مسلمانان به همه نمایندگان جمهوری اسلامی به دیده احترام می‌نگرند. از لحاظ سیاسی هم همه می‌دانند که ایران دارای قدرت و نفوذ زیادی در منطقه و جهان است و نمی‌توان به سادگی آن را از معادلات دنیا کنار گذاشت.

به نظر من سعودی ها با در نظر گرفتن چنین شرایطی، هم برای حضور ایران برنامه‌ داشتند و هم برای عدم حضور ایران. از آنجا که برگزاری چنین اجلاسی با شعار «اتحاد کشورهای اسلامی» اهدافی سیاسی و مذهبی داشت، پس عدم حضور ایران می‌توانست عملا ما را در برابر اکثریت کشورهای سنی مذهب قرار بدهد.

البته ظاهرا تنها فایده‌ی حضور ما همین بود چون با توجه به دیدگاه احمدی‌نژاد در خصوص انقلاب های منطقه (که پیش از این به آن اشاره کرده بودم) سعودی‌ها سعی کردند با استقبالی خوب و گرم از احمدی‌نژاد، عملا ما را با خود همراه نشان بدهند! هرچند هنوز اطلاع چندانی از مواضع هیات ایرانی در نشست مکه نداریم و قضاوت درباره آن کمی زود است، اما اگر سخنان رسمی احمدی نژاد همینی باشد که در رسانه‌ها منتشر شده، باید بپذیریم که نقشی خنثی و بی‌طرف داشتیم! چون در نشست اصلی همه درباره سوریه حرف زدند الا ایران! (منظورم اجلاس رسمی است نه حرفهای دوجانبه و حاشیه‌ای)

نتیجه اینکه منافع این اجلاس بیشتر از همه برای سعودی‌ها بود. البته منافعی موقت و زودگذر. چون ژست‌های سیاسی و مذهبی پادشاه عربستان در این اجلاس آنقدر ریاکارانه است که نه مردم کشورهای اسلامی فریبش را می‌خورند و نه مردم خود عربستان.

عربستان اولین دیکتاتور فراری را پناه داده و برای سرکوب قیام مردم بحرین به آن کشور لشگرکشی کرده است. همچنین امواج قیام‌های عربی به سرزمین سعودی رسیده و مردم این کشور برای حق طبیعی و ابتدایی خودشان به پا خاسته‌اند.

شعار فریبنده‌ی گفت‌و‌گوی مذاهب اسلامی هم به جایی نمی‌رسد. چون بنیان حکومت سعودی بر تعامل با اندیشه‌های وهابیت شک گرفته است. مذهبی افراطی که نه تنها با شیعه که حتی با اهل سنت هم مشکل دارد و هر قرائت دیگری را از اسلام کفر و بدعت می‌داند. جنایات تروریستی علیه پیروان سایر مذاهب اسلامی دقیقا منطبق بر تفسیر این مذهب دروغین از اسلام است، پس چطور می‌توان از گفت و گوی مذاهب اسلامی در عربستان دم زد؟

اصلا نفس برپایی مرکز پیشنهادی ملک عبدالله در ریاض (و نه در شهرهای مقدس مکه و مدینه) نشان می‌دهد که این یک پیشنهاد غیرقابل باور، غیر قابل قبول و غیرقابل اجرا برای خود سعودی‌‌ها و وهابیون است. بنابراین دست و پا زدن آنها با این شعارهای سیاسی و مذهبی در نهایت سودی برایشان ندارد. کاش ما با تنفس مصنوعی عمرشان را درازتر نکنیم.

منبع:وبلاگ اهستان