چاپ سوم «امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای» روی پیشخوان

چکیده:

کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای» به تازگی از سوی انتشارات سلمان فارسی به چاپ سوم رسیده است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مجمع ناشران انقلاب اسلامی «منا نشر»، کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای» شرحی است از رویدادها و حوادث هسته ای ایران در دوره ای که حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور بود.

مطالب کتاب در دوازده فصل به شروع فناوری هسته ای بعد از انقلاب اسلامی، چالش های و تصمیم گیری بعد از پیروزی انقلاب، شکل گیری تنش هسته ای در سال 1381، استراتژی نظام برای تهدید زدایی از امنیت ملی کشور و نحوه اجماع سازی داخلی، نحوه مهار بحران ناشی از ناقص ‌بودن اولین گزارش سازمان انرژی اتمی کشور به آژانس،‌ تبادل طرح ها بین ایران و اروپا، شرایط داخلی و بین المللی که زمینه ساز توافق پاریس بود، مذاکرات گروه های کاری سه گانه که بر مبنای توافق پاریس فعال شدند، تحلیلی از وقت کشی اروپا در مذاکرات گروه های کاری ارائه و ابتکار عمل جمهوری اسلامی ایران، پیامدهای بین المللی تصمیم جمهوری اسلامی ایران برای راه اندازی کارخانه اصفهان، استراتژی سه وجهی جمهوری اسلامی ایران برای مدیریت بحران هسته ای تدوین شده است.

چاپ سوم کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای» نوشته حسن روحانی در یک هزار صفحه و در قطع وزیری از سوی انتشارات سلمان فارسی منتشر شده است.

منبع: منا

 معرفی اجمالی اثر:

كتاب حاضر، شرحي است از رويدادها و حوادث هسته اي ايران در دوره اي كه "حسن روحاني" دبير شوراي عالي امنيت ملي كشور بود. مطالب كتاب در دوازده فصل به شرح زير است: در فصل اول، به شروع فناوري هسته اي بعد از انقلاب اسلامي و جمع بندي هاي مربوط به تعارضات توسعه از جمله نياز كشور به انرژي هسته اي و لزوم توليد سوخت هسته اي و غني سازي اورانيوم پرداخته است. به علاوه مسئله تمديد معاهده NPT در سال 1374 و همچنين امضاي معاهده منع جامع آزمايش هاي هسته اي (CTBT) و رابطه آن ها با بحث توسعه فناوري هسته اي را مورد تجزيه و تحليل قرار داده است. در اين فصل مباحث شورايعالي فناوري هاي نوين و تصميم شورا براي شروع ساخت تاسيسات غني سازي در نطنز در سال 1379 توضيح داده شده است. در فصل دوم، بيشتر به چالش هاي و تصميم گيري بعد از پيروزي انقلاب اسلامي پرداخته و در يك چارچوب تاريخي – تحليلي تصميم سازي در جمهوري اسلامي ايران را مورد بررسي و نقد قرار داده است. در اين بحث تحليلي، موضوع آرمان هاي اسلامي و نحوه تلاش براي دستيابي به آن ها تبيين و نقش شوراي عالي امنيت ملي، ساختار و عملكرد آن در خصوص تصميم سازي هاي مهم ملي به ويژه در مورد عراق و افغانستان و نحوه ورود آن به پرونده هسته اي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. در فصل سوم، شكل گيري تنش هسته اي در سال 1381، بين المللي شدن موضوع هسته اي ايران، رويكردهاي عمده داخلي به موضوع هسته اي و اقدامات شوراي حكام آژانس مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. به علاوه چگونگي تصميم سازي در سطح سران كشور براي مديريت متمركز موضوع هسته اي به عنوان ضرورتي نوين و انتخاب "حسن روحاني" به عنوان مسئول ارشد پرونده هسته اي تبيين شده و از داشته هاي فناوري و برنامه هاي پيش روي كشور در آن مقطع و همچنين وضعيت حقوقي، سياسي و بين المللي كشور ارزيابي دقيقي ارائه شده است. در فصل چهارم، استراتژي نظام براي تهديد زدايي از امنيت ملي كشور و نحوه اجماع سازي داخلي را توضيح داده است. زمينه سياسي داخلي و دلايل دعوت از سه وزير اروپايي براي سفر به تهران را به تفصيل تشريح و بيانيه تهران را واكاوي كرده است. مذاكرات "حسن روحاني" در وين با البرادعي و در بروكسل با سه وزير اروپايي را به منظور گذار از بحران قطعنامه سپتامبر 2003 و تلاش براي صدور قطعنامه مناسب در نوامبر 2003 بر مبناي بيانيه تهران تشريح شده است. در فصل پنجم، نحوه مهار بحران ناشي از ناقص ‌بودن اولين گزارش سازمان انرژي اتمي كشور به آژانس،‌ خصوصاً ذكر نكردن نقشه هاي مربوط به نسل دوم سانتريفيوژها (P2) و همچنين مشكلاتي را كه قضيه تسليم ليبي در برابر آمريكا و انگليس متوجه ايران كرده بود، توضيح داده و چگونگي تبديل اين بحران به يك فرصت بالقوه از طريق توافق بروكسل را تبيين شده است. زمينه سياسي داخلي و بين‌المللي عبور از قطعنامه هاي مارس و ژوئن 2004 از طريق توافق بروكسل و احتمال خارج كردن پرونده هسته اي از دستور كار اضطراري شورا را توضيح داده و دلايل عادي نشدن پرونده ايران را تحليل كرده است. در فصل ششم، كه به مرداد تا آذر 1383 مربوط مي شود، به تبادل طرح ها بين ايران و اروپا پرداخته است. همچنين تقابل بين ايران و آمريكا براي عادي كردن پرونده ايران از يك طرف و ارجاع به شوراي امنيت از طرف ديگر را شرح داده است. در فصل هفتم، شرايط داخلي و بين المللي كه زمينه ساز توافق پاريس بود كالبد شكافي شده است. به علاوه قطعنامه نوامبر 2004 كه بر توافق پاريس استوار بود و پرونده ايران را از حالت اضطراري دستور كار شوراي حكام خارج كرد، توضيح داده شده است. در فصل هشتم، مذاكرات گروه هاي كاري سه گانه كه بر مبناي توافق پاريس فعال شدند و همچنين چالش اصلي يعني عملياتي كردن "تضمين عيني" صلح آميزماندن برنامه هسته اي ايران توضيح داده شده است. در اين بخش مذاكرات با شيراك و شرودر كه روزنه هايي از اميد براي عملياتي كردن تضمين عيني و غني سازي در ايران بود، بيان شده است. فشار داخلي براي قطع مذاكرات با اروپا و بهره برداري جناحي از پرونده هسته اي در آستانه مبارزات انتخاباتي رياست جمهوري در ايران در اين مقطع شروع و به عنوان چالشي مهم مورد ارزيابي قرار گرفته است. در فصل نهم، تحليلي از وقت كشي اروپا در مذاكرات گروه هاي كاري ارائه و ابتكار عمل جمهوري اسلامي ايران در ارائه طرح چهار مرحله اي شامل غني سازي صنعتي در اولين روزهاي سال 1384 را شرح داده است. زمينه سياسي تصميم‌ جمهوري اسلامي ايران براي راه‌اندازي UCF اصفهان و مذاكرات كميته راهبري در لندن (اوايل ارديبهشت 1384) و اعلام افتتاح كارخانه اصفهان در دهم ارديبهشت 1384، توضيح داده شده است. در فصل دهم، پيامدهاي بين المللي تصميم جمهوري اسلامي ايران براي راه اندازي كارخانه اصفهان (UCF) ازجمله نامه سه وزير اروپايي، تماس امبكي، كوفي عنان، چين و روسيه و توصيه آن ها براي تاخير در راه اندازي كارخانه اصفهان تا دريافت طرح نهايي اروپا و همچنين سفر به ژنو و آخرين مذاكرات با سه وزير اروپايي در 4/3/1384 را شرح داده است. در فصل يازدهم، به استراتژي سه وجهي جمهوري اسلامي ايران براي مديريت بحران هسته اي اشاره كرده و زمينه داخلي، پيامدها، مكاتبات و تماس هاي بين المللي مربوط به راه اندازي UCF اصفهان را تحليل كرده است. در فصل دوازدهم، دستاوردهاي 678 روز تلاش نويسنده مرور شده و اين كه چگونه نظام جمهوري اسلامي ايران فناوري هسته اي خود را تكميل و با استفاده از ديپلماسي و دورانديشي و تدبير، تهديدات عليه نظام را مهار نموده است

منبع:سلمان فارسی