مسؤلیت­های بزرگ و خطاهای بزرگتر/محمد الله اکبری

بدیهی است که هر چه مسؤولیت مهم­تر و خطیرتر باشد، خطاها نیز بزرگتر، سنگین­ تر و زیان­بار تر است. برخی از زیان­ ها به اندازه­ ای است که حتی با مجازات خطاکاران و طی سالیان دراز نیز قابل جبران نیست. یکی از این زیان­ ها و پیامدهای سوء این دلسوزی بیش از اندازه و دخالت بی­جا شکستن و کاهش حرمت و قداست و قدرت آن­­ ها است

در همه کشورهای جهان و در کشور ما و در نظام جمهوری اسلامی برخی نهادها و سازمان­ها بر اساس قانون اساسی با وظیفه­ ای مشخص و معلوم وجود دارند که مسؤلیت و وظیفه آن­ ها بسیار مهم و خطیر است به اندازه­ ای که می­توان گفت بقای کشور، حفظ ملت و نظام به بقا و قدرت و قوت آن­ها بستگی دارد. وظیفه برخی از این نهاد­ها و سازمان­ها نگهبانی، نگهداری و دفاع از کیان کشور، ملت و نظام است و خدمت در آن­ ها و همکاری با آن­ ها برای همه مردم افتخار است. این نهادها از نوعیحرمت و قداست نیز در میان مردم و مسؤولان برخوردار هستند. هیچ یک از مسؤلان، نخبگان، نهاد­ها، و ...در ضرورت وجود و بقای آن­ ها هیچ گونه شک و تردیدی ندارد. بر همه افراد و آحاد ملت لازم و واجب است که حرمت این سازمان­ ها را حفظ کنند و از هر گونه سخن، رفتار، طرح، نقشه، لایحه و عملی که به گونه­ای سبب تضعیف یا حرمت­ شکنی یا خدشه در قداست آن­ ها باشد پرهیز کنند و از هر گونه سخن، رفتار، طرح و لایحه و نقشه و عملی که سبب افزایش قدرت و حرمت و قداست و ... آن­ها شود دریغ نکنند. همه مردم باید در حمایت، پشتیبانی، تقویت و ...آن­ ها بکوشند. خلاصه سخن آن­ که هم وجود آن­ها بسیار بنیادی، مهم و خطیر است و هم وظیفه و مسؤلیت آن­ ها و هم حفظ حرمت آن­­ ها.
طبیعی است که مسؤولان و افراد مشغول به خدمت و کار در این سازمان­ها بنا به وظیفه قانونی خود باید برای بقای کشور،ملت و نظام دلسوز باشند و تلاش کنند.
نظر به اهمیت راهبردی و وظیفه خطیر آن­ها طبیعی است که اگر خطایی هم مرتکب شوند بسیار مهم و سنگین و زیان­ آور و چه بسا غیر قابل بخشش خواهد بود. از این رو ارتکاب خطای فردی، جمعی و سازمانی در این نهاد­ها مجازات سنگینی هم به دنبال دارد.
بدیهی است که هر یک از نهاد­ها و سازمان­ ها بر اساس قانون اساسی وظیفه­ ای معین و مشخص دارند و موظفند در چار چوب وظایف سازمانی خود فعالیت کنند.
با این وجود چند سالی است برخی از این نهاد­ها بیش از وظیفه و اندازه قانونی خود برای کشور،ملت و نظام دلسوزی کرده و پا را از اندازه مشخص شده در قانون اساسی فراتر گذاشته و وارد حوزه­ های دیگر مانند حوزه­ های فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی که وظیفه سازمان­ ها و نهادهای دیگر است شده­ اند. این ورود و فعالیت و دخالت بدان اندازه رسیده است که حتی فراتر از سازمان­ هایی است که این حوزه­ ها مسؤولیت و وظیفه مستقیم و اصلی آن­ ها است. این سازمان­ ها با آن­ که فعالیت در این حوزه­ ها وظیفه مشخص و مستقیم آن­ ها نبوده با این وجود گاهی کارهای مهم و بزرگی انجام داده­ اند که به جای خود جای تشکر و تقدیر! دارد. اما گاهی هم در همین حوزه­ ها مرتکب خطاهای بسیار بزرگ و راهبردی شده­ اند که به هیچ وجه قابل جبران و قابل بخشش نیست حتی با مجازات افراد و قسمت­ های وارد شده در این امور. خطاهای این سازمان­ها در حوزه­ هایی که وظیفه آن­ها نبوده گاهی زیان­ های بسیار سنگین و غیر قابل جبران به ملت، کشور و نظام وارد کرده است.
بدیهی است که هر چه مسؤولیت مهم­تر و خطیرتر باشد، خطاها نیز بزرگتر، سنگین­ تر و زیان­بار تر است. برخی از زیان­ ها به اندازه­ ای است که حتی با مجازات خطاکاران و طی سالیان دراز نیز قابل جبران نیست. یکی از این زیان­ ها و پیامدهای سوء این دلسوزی بیش از اندازه و دخالت بی­جا شکستن و کاهش حرمت و قداست و قدرت آن­­ ها است. در نتیجه نسل کنونی و نسل­های آینده دیگر آن حرمت و قداست و اهمیت را برای آن­ ها قائل نیستند و تبلیغ­ های مکرر و خود قدسی انگاشته سودی ندارد. قوی ترین حامی و پشتیبان این نهاد ها مردمند که به دلیل همین دخالت ها این حمایت مردمی به سرعت در حال کاهش است. چون مردم خطاهای بزرگ و سنگین آن­ها را در حوزه­ هایی که وظیفه­ شان نبوده دیده­ اند. از آن­جا که خود کرده را تدبیر نیست، شایسته، بهتر و حتی لازم و واجب است که این سازمان­ ها و نهاد­ها تا دیر نشده و زیان­ ها و خسارت­ ها از این که هست بیشتر نشده و قداست و حرمت آن­ها بیشتر از این نشکسته به همان وظایف قانونی خود بسنده کرده از دلسوزی بیش از اندازه و دخالت در حوزه­ های دیگر پرهیز کنند. جای خوش وقتی و شادمانی است که مسؤلان این سازمان­ ها در سال­ های اخیر به برخی از خطاهای خود و زیان­ های وارده به کشور، ملت و نظام از سوی آن­ها آگاه شده و اندکی دخالت خود را کاهش داده­ اند.
محمد الله اکبری 10/5/1392

منبع:19دی