با بی​خوابی اسلامی چه کنیم؟ /محسن حدادی

چکیده:

همه این فعالیت ها قابل قبول است اگر خروجی نهایی اش حداقل به جیب فرهنگ و هنر کشور برود نه اینکه نه تماشاگر راضی باشد، نه گروه های شرکت کننده، نه هیئت داوران، نه رسانه ها و نه نخبگان...فقط مسئولانی که به بیت المال چوب حراج زده اند راضی اند

برگزاری جشنواره​های متنوع فرهنگی در دهه فجر که دست بر قضا کمترین ارتباطی با این ایام و خاطره تولدشان ندارند؛ در کنار تناقض​های عجیب و غریب برگزارکنندگان باشعارها و عمل​هایشان، آدم را به بی​خوابی اسلامی وامی​دارد!

یکم: حجت الاسلام و المسلمین محسن قرائتی نازنین، در ادامه همان برنامه ای که سالهاست همچنان مخاطب دارد و حرف دارد و هنوز هم بی ادعا روی آنتن می رود، هفته قبل با بغضی در گلو و اشکی در چشم از فعالیت های یک عمر خود گفت و گفت: با همه اینها والله ما مقصریم! صدایش می لرزید و می گفت بودجه فرهنگی کشور چه می شود؟ کجا خرج می شود که هنوز خیلی از شهرهای کشور، مسجد ندارند و خیلی از مساجد بزرگ نمازخوان ندارد؟ با حسرت شاه عباس را مثال می زد که در هر بیابانی یک کاروان سرا ساخت و ما بعد از این همه سال با وجود حدود 16 نهاد متولی مسجد، یا مسجد نداریم و یا اگر داریم آداب پذیرایی از نمازگزار را نداریم. با حسرت داستان جوانی را گفت که به خاطر لباس تمیز و شیکی که پوشیده بوده مورد عتاب خادم مسجد قرار گرفته و گفته دیگر به مسجد نمی رود. حاج شیخ محسن عزیز شما مقصر نیستید؛ مسئولان ما کمی به بی خیالی زده اند...


دوم: ما تنها کشوری هستیم که از پول دولت یعنی از بیت المال یعنی از پول مردم هزینه می کنیم برای آنکه جشنواره برگزار کنیم و بعد هم دوباره از پول مردم بلیت رایگان به مردم می دهیم که بروند جشنواره و جالب تر اینکه به گروه های شرکت کننده در جشنواره پول می دهیم که بیایند و کارشان را اجرا کنند( نه بابت هزینه ها و مخارج شان) دست آخر هم به این گروه ها جایزه می دهیم که لطف کردند و پول گرفتند و آمدند و کارشان را اجرا کردند و مردم تماشا کردند و رفتند! بعد هم دوباره پول می دهیم برای اجراهای در طول سال و...خنده دار نیست هزینه برگزاری جشنواره های تئاتر و موسیقی و حتی شعر فجر با پول بیت المال رقم های میلیاردی سنگینی است که بخش عمده آن پولی است که به گروه ها و شرکت کنندگان داده می شود تا تشریف بیاورند در جشنواره! سوال آقای قرائتی چی بود؟!



سوم: همه این فعالیت ها قابل قبول است اگر خروجی نهایی اش حداقل به جیب فرهنگ و هنر کشور برود نه اینکه نه تماشاگر راضی باشد، نه گروه های شرکت کننده، نه هیئت داوران، نه رسانه ها و نه نخبگان...فقط مسئولانی که به بیت المال چوب حراج زده اند راضی اند که خب خدا رو شکر این جشنواره هم برگزار شد! نه محتوا و نه فرم این جشنواره ها بویی از «دهه فجر» نبرده است و می توان به راحتی آنها را در هر ماه و فصل دیگری برگزار کرد و آب از آب تکان نخورد! موسیقی فجر یعنی بزن و بکوب شیش و هشتی در برج میلاد؟! یعنی تئاتر ضد جنگ و تحقیر نظام و اهدای جایزه در بخش بین الملل؟! یعنی رژه بدحجاب ترین زنان در راهروی سالن های اجرای برنامه؟ یعنی محل قرارهای دختر و پسری و پیدا کردن دوست های خیابانی و وعده گرفتن های شبانه برای پارتی و چه و چه؟ آش آن قدر شور است که رسانه ملی هم در خصوص این جشنواره ها با اکراه برخورد و تبلیغ می کند و جز جشنواره فیلم، باقی جشنواره ها تقریبا از سوی شبکه های سیما، بایکوت می شود.
منبع خبرآنلاين


چهارم: انتخابات نزدیک است؛ بد نیست حواسمان را جمع کنیم و به آدم های پرمشغله بی دغدغه رای ندهیم. مجلس عصاره ملت است؛ اگر ملت آنی است که در راهپیمایی 22 بهمن دیدیم، پس باید مراقب باشند به آدم های فرصت طلبی که صندلی های مختلفی را تسخیر کرده اند، فرصت تسخیر یک صندلی مهم و حیاتی دیگر را ندهند. همانهایی که مسئولیت های فرهنگی متعددی دارند اما مجلس را هم می خواهند...آن وقت پاسخ جناب قرائتی هم ملموس تر می شود؛ وقتی هم مسئول فرهنگی باشی هم نماینده مجلس باشی هم عضو شورای...هم نماینده مجمع...معلوم است که به هیچ یک نمی رسی و در هر کدام هم ضعیف عمل می کنی و دست آخر برای خالی نبودن عریضه و بیلان مدیریتی «جشنواره» برگزار می کنی! با پول ملت و بودجه ای که قرار بود کار فرهنگی انجام دهد.


پنجم: اولین دادگاه متهمان مفاسد اقتصادی برگزار شد. در این دادگاه چند خانم هم حضور داشتند. آن هم با چادر و حجاب خیلی خیلی سنگین به طوری که فقط یک چشم شان پیدا بود! پاسخ اینکه این متهمان زن واقعا محجبه هستند و با همین چادرشان مرتکب اختلاس ننگ آور مالی شده اند یا خیر، محل بحث نیست؛ اینکه با چنین پوششی وارد دادگاه علنی می شوند و در حضور مردم و رسانه ها، ظلم مضاعفی را به «چادر» و «حجاب» تحمیل می کنند، جای تبریک به سیستم قضایی کشور دارد! این تبلیغات خیلی مفید درباره حجاب و چادر محصولی ندارد جز اینکه جشنواره هامان هم آن شکلی است و خودمان هم این شکلی!


نکته جالب تر برگزاری جشنواره های مختلف برای پاسخگویی به جشنواره های دیگر است؛ مثلا برگزاری جشنواره مد و لباس و حجاب و عفاف برای یک عده خاص و پاسخ به آن منتقدانی که می گویند در جشنواره های ارشاد چه خبر است؟ یا جشنواره بیداری اسلامی برای منتقدان دیگر...و این چرخه برگزاری جشنواره در کل کشور ادامه دارد...وقتی دنیا متاثر از انقلاب حضرت روح الله(ره)، به بیداری اسلامی رسیده است، معضلات اینچنینی ما را به بی خوابی اسلامی رسانده که البته مسئولان فرهنگی به خاطر درگیری با جشنواره های نفتی در کشور، زیاد دچار این همه تناقض و بی خوابی نمی شوند.

منبع:19دی