ماه كرامت و فضيلت؛ ماه مبارك رمضان سروده ای از ایت الله سید حسین شمس

سروده ای از ایت الله سید حسین شمس در فضیلت ماه مبارک رمضان از مجمعه سروده های ایشان باعنوان حکمت ناب

شهر ضيافه ‏اللّه، ماه مبارك آمد
 شهر كرامه‏ اللّه، با عزّ و شوكت آمد

ماه نزول قرآن، برنامه الهى
 بهر هدايت خلق، نور هدايت آمد

بر قلب پاك احمد، آن خاتم رسولان
 نازل چو در شب قدر، از حقّ مطلق آمد

برنامه سعادت، انسان‏ساز عالم
 از مصدر كرامت، از بهر آدم آمد

او داعى الهى، سوى معارف حق
 روشن كند حقايق، برهان صادق آمد

گر زو بپرسى از حق، حق را كند هويدا
 آن‏طور حقّ حق است، فصل الخطاب آمد

هر طالب حقيقت، از او بپرسد از حق
 جز حق به او نگويد، ابطال باطل آمد

چون او كلام حقّ است، از حق بپرس از او
 حق را چو حق شناسد، او حق‏شناس آمد

از مصدر جلالت، قرآن چو گشت نازل
 جاء الحق از جنابش، ازهاق باطل آمد

داراى بيّنات است، تبيين حق نمايد
 جز حق در او نباشد، بى‏هزل و باطل آمد

شهر ضيافه‏ اللّه، ماه سلوك و سير است
 با قتل نفس غدّار، اين ره ميسّر آيد

از شهوت و خور و خواب، صرف‏نظر نمايى
 يابى حقيقت خود، انسان كامل آيد

خواهى كه راه يابى، سوى حقيقت خود
 شو منقطع ز غيرش، تا ره ميسّر آيد

دانى كه مقصد تو وصل و وصال حقّ است
 از خويشتن گذر كن، مقصد ميسّر آيد

دانى كه مقصد حق از خلقتت چه باشد؟
 گردى تو عبد مطلق، اين امر ممكن آيد

از بندگىّ مطلق، او را تو در همه حال
 قلبت مطهّر و پاك، علم افاضى آيد

سير و سلوك مطلوب، جز بندگىّ حق نيست
 شهر ضيافه ‏اللّه، اين امر بهتر آيد

دان لذّت عبادت، از آنِ بندگان است
 از لذّت عبادت، بِه لذّتى نشايد

دانى كه لطف حق را مانند سيل و باران
 نازل به سوى صائم، از هر جهت در آيد

ماه ربيع قرآن، خدمت به زير دستان
 اطعام مستمندان، هر قدر ممكن آيد

روز ضيافه‏ اللّه، انفاس شخص صائم
 داراى اجر تسبيح، خوابش عبادت آيد

گر تشنه و گرسنه گردى نما تحمّل
 يادى ز مستمندان، شايد به فكرت آيد

ماه رواج احسان، ماه عروج انسان
 از عالم خور و خواب، انسان كامل آيد

شهر ضيافه‏ اللّه يك آزمون خلق است
 به‏به، چه آزمونى، از بهر آدم آمد

يابد حقيقت خويش، شخصيّتش هويدا
 اين آزمون گر  كامل به آخر آيد

ماه مهار نفس است، هرگز رهاى منما
 امّاره گر شود او، خسران دائم آيد

تسليم عقل و دين كن، با كوشش و رياضت
 تا نفس مطمئنّه بهر تو حاصل آيد

دان نفس مطمئنّه، گردد مخاطب حق
اُدخل في عبادي، فی جنّتي هم آمد

الصّومُ جُنّة از نار، صادر ز منبع وحى
 مشروط آن‏كه صومى، سالم به آخر آيد