تعطیلات در تنها کشور شیعه

 
این روزها، بحث از تعطیلات  رسمی در کشور،  مجددا، مطرح شده است و ظاهرا بناست لایحه دولت، در صحن مجلس شورای اسلامی _و البته با تغییراتی که کمیسیون اجتماعی در آن اعمال کرده است_ مورد بررسی قرار گیرد.
درخواست دولت، تعطیلی پنجشنبه ها، به ضمیمه کاهش کار کارکنان از 44 ساعت به 40 ساعت درهفته است، امّا کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، به دلیل درخواست مراکز اقتصادی و نیز تعطیلی شنبه ویکشنبه در اغلب نقاط دنیا، درخواست دارند به جای روزهای پنجشنبه، روزهای شنبه، روز تعطیل در کشور باشد.
و صد البته با توجه به ثبت روزهای جمعه،  به عنوان روز تعطیلی در قانون اساسی، حتما در توان پیشنهاد دهندگان نبود تا  به جهت هماهنگی با روزهای فعال مراکز اقتصادی در دنیا، به جای روزهای پنجشنبه و جمعه، روزهای شنبه و یکشنبه را پیشنهاد دهند، تا بنابر انچه اظهار می شود روزهای مشترک فعالیت ایران، از 3 روز(دوشنبه تاچهارشنبه) به 5 روز افزایش یابد.
حتما به خاطر داریم هر زمان که پیشنهاد تعطیلی یکی از مناسبت های مذهبی یا ملی مطرح می شد، فریاد عده ای بلند بود که کشور ما تعطیلات زیادی دارد، در حالی که ظاهرا متوسط تعطیلات کشور ما، از متوسط جهانی کمتر است.

جمهوری اسلامی ایران، تنها کشور شیعه جهان، به برکت همت والای امام خمینی ره، و خون های پاک شهیدان، پس از 14 قرن شکل گرفت.
با پیروزی انقلاب اسلامی و متعاقب آن تدوین و تصویب قانون اساسی بر اساس مذهب اهل بیت علیهم السلام، طبق قانون اساسی، همه قوانین ومقررات، براساس فقه جعفری صورت می گیرد.

تردیدی نیست یکی از نمادهای بزرگداشت یک شخصیت، تعطیلی روز ارتحال اوست،  بعد از رحلت حضرت امام خمینی ره،  سالروز ارتحال ایشان، به حق، به عنوان تعطیل رسمی در کشور تصویب شد، طبعا، حداقل اثر این تعطیلی، بازشناخت ایشان در سال های بعد و در بین نسل های تازه است. پرسش نسلهای تازه، از چرایی تعطیلی این روز، سبب توجه به شخصیتی است که  روز ارتحال ایشان، در کشور، تعطیل اعلام شده است.
بعد از انقلاب اسلامی، سالروز شهادت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها و امام حسن عسکری علیه السلام، به روزهای تعطیلی اضافه شده است. برخی همان ایام، با این استدلال که کشور باید کار و تلاش کند ابراز مخالفت کردند، امّا این روزها که پیشنهاد 52 روز تعطیلی با اختلاف پنجشنبه یا شنبه است، هیچ خبری از آن ابراز مخالفت ها نیست و ظاهرا تعطیلی یک روز در هفته و 52 روز درسال، قطعی و بلااشکال دانسته شده است و فقط، اختلاف، در تعیین روز پنجشنبه و یا شنبه است.

امّا در تنها کشوری که متمسک به ولایت اهل بیت علیهم السلام است و این انقلاب اسلامی و اغلب عملیات در ۸ سال دفاع مقدّس، با نام و یاد معصومان علیهم السلام به ثمر و پیروزی رسیده است، چرا نباید روز شهادت معصومان علیهم السلام تعطیل باشد؟
چرا نباید روز ولادت شان تعطیل باشد؟

در ایام ولادت یا شهادت هر یک از اهل بیت علیهم السلام که در کشور، روز تعطیل رسمی نیست، گاه، برخی از مردم، اصلا توجه به آن یوم نمیکنند، در حالی که با افزودن بقیه روزهای شهادت و ولادت  _که تعطیل اعلام نشده است_ به فهرست تعطیلات کشور که تعداد انها، به مراتب، کمتر از ۵۲ روز است که در برنامه دستور کار است، ضمن ایجاد توجه بیشتر افراد نسبت به ان روز و معنویت آن، برای جامعه خصوصا نسل تازه فوق العاده است.

 برای ایام شهادت، ظاهرا، فقط نیاز به افزودن 5 روز تعطیلی است: 25 محرم شهادت امام چهارم ع، 7ذیحجه شهادت امام پنجم ع، 25رجب شهادت امام هفتم ع، آخر ذیقعده شهادت امام نهم ع، و 3 رجب شهادت امام دهم ع.

و 10روز برای ولادت هایی که اکنون تعطیل نیست، به شرح ذیل:
20جمادی الثانی ولادت حضرت فاطمه ع، 15ماه مبارک ولادت امام حسن ع، 3شعبان ولادت امام حسین ع، 5 شعبان ولادت امام زین العابدین ع، 1رجب ولادت امام باقرع، 7 صفریا 20 ذیحجه ولادت امام کاظم ع، 11ذیقعده ولادت امام رضا ع، 10رجب ولادت امام جواد ع، 3 رجب ولادت امام هادی ع، 8 ربیع الثانی ولادت امام عسکری ع.

تعطیلی 5 روز از روزهای شهادت ائمه علیهم السلام که از ضروریات جامعه شیعی ایران است و افزودن 10 روز از روزهای تولّد ایشان به روزهای تعطیل، (جمعا 15 روز) به جای تعطیلی 52 روز در پنجشنبه و یا شنبه مناسبتر است. ضمنا، اگر ادارات در روزهای پنجشنبه، از صبح تا ساعت 12 یا 13 دایر باشد، هم درخواست فعالان اقتصادی محقق می شود و هم 15 روز در بین سال برای کارکنان تعطیل خواهد بود و طبعا باعث افزایش راندمان و مهمتر از همه تکریم به حق اهل بیت علیهم السلام در تنها کشور شیعه جهان و اشنایی و شناخت بیشتر نسل فعلی با اهل بیت علیهم السلام و آثار معنوی آن در کشور خواهد بود