زیارت اربعین، تداوم هدف عاشورا

روشنگری مستمر از عدم غفلت و کمینی که بدون تردید دشمنان اهل بیت علیهم السلام برای انحراف راه هدایت گری آن بیش از گذشته دنبال خواهند داشت، هدفی که حتی هدایت این دشمنان عنود نیز، هدف عاشوراست. مگر در آخرین لحظات حضرت سیدالشهدا علیه السلام شمر را نصیحت نکردند که خود را بیشتر در گرداب بدبختی مبتلا نکند. هدف عاشورا نجات بشریت است. و هراقدامی که باعث دوری بشریت از این هدف گردد، کاری در مقابل هدف عاشوراست.

طبق نقل مورخین اسرای  اهل بیت علیهم السلام در حادثه عاشورا پس از سفر به کوفه و شام و روزگار سخت اسارت و خطبه های آتشین حضرت سجاد و حضرت زینب علیهمالسلام،  در دربار کوفه وشام ، وقتی قصد بازگشت به مدینه داشتند، در بازگشت با تغییر مسیر، ابتدا به کربلا رفتند و در روز اربعین، تربت مطهر شهدای کربلا را زیارت کردند. گرچه در این که این زیارت، در اربعین 61 یا 62 بوده اختلاف نظر است، اما به هر صورت اولین فرصت ممکن برای خاندان اهل بیت علیهم السلام برای تجدید عهد با هدف شهدای کربلا بوده است. زیارت اربعین  که این مقدار توصیه شده، برای زنده نگهداشتن و همراهی با عترت پیامبر صلوات الله علیه و علی آبائه است که در دستورات امامان معصوم علیهم السلام به آن تاکید شده است.

شیخ طوسی عالم بزرگ شیعی در کتاب تهذیب الاحکام و مصباح المتهجد خود روایتی از امام صادق علیه السلام نقل می کند که صفوان جمال نقل می کند خدمت امام صادق علیه السلام بودم. آن حضرت فرمودند: در اربعین سیدالشهدا علیه السلام را این گونه زیارت می کنی:

زیارت اربعین

السلام علی ولی الله وحبیبه، السلام علی خلیل الله و نجیبه، السلام علی...

که زائر در ابتدا عرض سلام می کند به حضرت سید الشهدا علیه السلام

در ادامه به خداوند عرض می کند:

اللهم انی اشهد انه ولیک وبن ولیک، ....و جعلته حجه علی خلقک من الاوصیاء،

خداوندا شهادت می دهم که آن حضرت ولی تو و پسر ولی توست....بارالها تو آن حضرت را از اوصیائی که حجت تو بر خلقت هستند قرار دادی.

فاعذر فی الدعاء، و منح النصح ، و بذل مهجته فیک، لیستنقذ عبادک من الجهاله و حیره الذلاله..(1)

شهادت می دهم که آن حضرت در این ماموریت جای هیچ عذری برای کسی باقی نگذاشت، و بی دریغ خیرخواهی کرد، و جان خود را در راه تو داد تا بندگانت را از جهالت و گراهی برهاند....

در ادامه زائر به رفتار ظالمین با آن حضرت و اعلام برائت از آنان می پردازد....

هدف عاشورا

حضرت امام حسین علیه السلام از زمانی که بامرگ معاویه حاکم مدینه از آن حضرت برای یزید درخواست بیعت کرد وحضرت با امتناع از آن، شبانه با اهل بیت خود به سمت مکه و بعد کربلا حرکت کردند و تا روز عاشورا، بارها هدف خود را بیان کردند که مجموعه سخنان حضرت در این مسیر از 28 رجب 60 هجری تا عاشورای 61 هدف حضرت از این اقدام شان را می فرمایند. در هر فرصتی و در هر توقفی و در دیدار هر گروهی و یا در آغاز جنگ و در رجزهای خود درعاشورا به خوبی نمایان است.

مهمترین این اهداف و کلی ترین عنوان این هدف، نهی از منکر و بزرگترین منکر آن روز وارونه جلوه دادن اسلام، مبارزه با حاکمی جائر و بدعت گذار و اینکه در چنین شرایطی جایی برای مدارا نیست و وظیفه مسلمان اعتراض به شرایط حاکم بر جامعه است.

حضرت سیدالشهدا در آن ایام 10 سال از دوره امامتشان می گذشت که در ایام خلافت غاصبانه معاویه بود، اما حضرت دست به این اقدام نزدند، چون معاویه تاحدودی ظواهر را رعایت می کرد. اما یزید با سابقه ای از تفکرش داشتند و رفتار او جایی برای مدارا باقی نگذاشته بود. حضرت به صراحت می فرمایند و علی الاسلام والسلام، اذ قدبلیت الامه براع مثل یزیدبن معاویه. اگر قرار باشد حاکم جامعه کسی همانند یزید باشد باید اسلام را تمام شده دانست، لذا حضرت در یکی از خطبه های خود، از پیامبر صلوات الله علیه و علی آبائه به عنوان دستور کلی فرمایند:

من رای سلطانا جائرا مستحلا لحرم الله ناکثا لعهدالله مخالفا لسنه رسول الله، یعمل فی عباد الله بالاثم والعدوان، فلم یعیر علیه بفعل ولاقول، کان حقا علی الله ان یدخله مدخله...(2)

اگر در دورانی حاکمی جائر به نام اسلام برجامعه حکومت کند که حلال خدا را حرام و حرام خدارا حرام می کند و پایبندی به دستورات خدا ندارد و به مردم تعدی می کند، اگر کسی به رفتار او اعتراض نکند، بر خداوند است که جایگاه فرد ساکت و حاکم ستمگر را در قیامت یکسان قراردهد، چون با سکوتش تایید او را کرده است.

بعد حضرت در ادامه فرمایند یزید در جامعه ظلم روا می دارد و دستورات  اورا  اجرا نمی کند و من حسین بایسته ترین فردی هستم که باید به رفتارش اعتراض کنم.

یا دربیانی دیگر می فرمایند: و اني لَم أَخرُج أَشِراً وَ لابَطراً وَ لامُفسِداً وَ لاظالِماً و اِنَّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الإصلاحِ فِي امّة جدّي أُرِيدُ أَن آمُر بِالمَعرُوفِ وَ أَنهي عَنِ المُنكَرِ وَ أَسيرَ بِسيرَةِ جَدّي وَ أبي (3)

من نه به قصد دنیا طلبی در این راه گام گذاشته ام، بلکه هدف اصلاح جامعه از دگرگونی به وجود آمده است، امر به معروف و نهی ازمنکرهای واقع شده در جامعه است.

اربعین 1436و نیاز به برنامه ریزی

شاید اربعین 1436 بی سابقه ترین اربعین باشد که تاکنون کربلا به خود دیده است، هم از جهت کثرت وانبوهی جمعیت و هم شرایط خاص آن، سخن از 20 میلیون زائر هم در اخبار بیان شده، آن هم در زمانی که چند کیلومتر آن طرف تر دشمنان عنود و وارثان یزید و دشمنان اهل بیت علیهم السلام، روزانه افراد زیادی را به جرم تبعیت از اهل بیت علیهم السلام به شهادت می رسانند. حضور این جمعیت پیام بزرگی به همه مردم دنیا می دهد که هدف آن قیام که در 1375 سال قبل به وقوع پیوست همچنان پرانرژی حضور دارد. اگر آن حضرت تعداد معدودی معین داشتند و در اثر عدم یاری شان به دست اشقیا به شهادت رسیدند، اکنون میلیونها شیفته، علیرغم خطرات جدی از هر نقطه خود را به آن میعادگاه عاشقان و جایگاه آزادگان می رسانند...

اما آنچه مهمترین دغدغه است، با توجه  و التفات دشمن به این ظرفیت بزرگ، باید به طور جدی مواظب بود تا با غفلت از هدف اصلی عاشورا که بنا بر فرمایش خود حضرت و یا فرمایش امام صادق علیه السلام در زیارت اربعین که هدف حضرت از این قیام، نجات بندگان خدا از گمراهی وجهالت بوده است، دشمن هدف  اصلی را از عاشقان نگیرد تا زائرین رهروی واقعی آن هدف باشند و در جهت آن نه تنها در اربعین که در دوره زندگی خود تحقق دهنده آن باشند و این حرکت  نجات دهنده همه بشریت از گمراهی و نیل به هدف عاشورا باشد.

کاری که نیاز به هوشیاری و برنامه ریزی جدی دارد تا دائم به هدف عاشورا و اربعین نزدیک تر شود و خدای نخواسته دشمن نتواند از آن سوء استفاده کند. منظور از برنامه ریزی، خارج شدن این کاربزرگ از گردنه مردمی بودن آن نیست، بلکه ضمن استمرار  برگزاری مردمی آن، روشنگری مستمر از عدم غفلت و کمینی که بدون تردید دشمنان اهل بیت علیهم السلام برای انحراف راه هدایت گری آن بیش از گذشته دنبال خواهند داشت، هدفی که حتی هدایت این دشمنان عنود نیز، هدف عاشوراست. مگر در آخرین لحظات حضرت سیدالشهدا علیه السلام شمر را نصیحت نکردند که خود را بیشتر در گرداب بدبختی مبتلا نکند. هدف عاشورا نجات بشریت است. و هراقدامی که باعث دوری بشریت از این هدف گردد، کاری در مقابل هدف عاشوراست.

-----------------------

1.تهذیب الاحکام جلد6ص113؛ مصباح المتهجد788

2. مقتل خوارزمي ، ج 1، ص 234

3. بحار الانوار جلد44 ص 329.

این مطلب هم زمان در خبرانلاین نیز منتشر شد