بازخواني توصيه هاي امام(ره) به نماينده هتاک/علی ورسه ای

چکیده:

آقای رسایی و دوستانش در مجلس وظیفه دارند متانت و وزانت لباسی را که به تن کرده‌اند، رعایت نمایند و شأن آن را حفظ کنند و در بیان مطالب و اظهار نظر‌ها معیارهای الهی را مد نظر قرار دهند
علي ورسه اي/روز گذشته (۲۸ آذر ۱۳۹۱) در خبر‌ها آمد که آقای حمید رسایی نطق خود را، به دادن نسبت‌های ناروا، توهین و تهمت به آیت الله هاشمی رفسنجانی، رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام و خانواده وی اختصاص داد و به دنبال آن، دفتر آیت الله هاشمی با ارسال نامه‌ای به هیأت رییسه مجلس شورای اسلامی، ضمن اعتراض به انتشار این گونه توهین‌ها و تهمت‌ها از تریبون مجلس شورای اسلامی، خواستار اختصاص وقت جهت پاسخگویی گردید.

در اینجا بیان چند نکته ضروری است:
الف) از آنجا که وظیفه مجلس دفاع از حقوق ملت و عمل به قانون است، توقع افکار عمومی این است که مجلس به وظایف قانونی خود عمل نماید و مطابق با آیین نامه مجلس شورای اسلامی، به افرادی که از تریبون مجلس علیه آن‌ها هتاکی شده، حق پاسخگویی از‌‌ همان تریبون را قائل شود.
ب) در اظهار نظرها معيارهاي الهي رعايت نشود، گوينده بازيچه هواي نفس است.
آقای رسایی و دوستانش در مجلس وظیفه دارند متانت و وزانت لباسی را که به تن کرده‌اند، رعایت نمایند و شأن آن را حفظ کنند و در بیان مطالب و اظهار نظر‌ها معیارهای الهی را مد نظر قرار دهند و بدانند که به فرموده حضرت امام (قدس سرّه):
«... معیار الهى آن است که اثبات مدعا مبنى بر استدلال و شواهد متقن باشد، و از کلمات نیشدار و اهانت آمیز و کردار ناروا مبرّا باشد. و در غیر این صورت، باید دانست که دست شیطان و نفس امّاره بالسوء در کار است و گوینده بازیچه هواى نفس است...» (صحیفه امام، ج‏۱۸، ص ۴۶۶)
ج) چه بسا با یک انحراف شما یک انسان آبرومند در جامعه ساقط شود...»
«نمایندگان محترم و خواهران و برادران گرامى! مسئله بسیار مهم است. آبرو و حیثیت یک مسلمان یا یک انسان در کار است. چه بسا با یک انحراف شما یک انسان آبرومند در جامعه ساقط شود و شرف یک مؤمن خدشه‏دار گردد. اگر انحرافى دیدید، نخست بدون سر و صدا دنبال تحقیق روید. پس از آنکه مسلّماً معلوم شد، قبل از کشیده شدن به مجلس با طرف به گفتگو بنشینید، و مسئله را حتى الامکان با خود او حل کنید. اگر در این مرحله توفیق حاصل نشد، در کمیسیون مربوط او را بخواهید، و با کمک دوستان فیصله‏ دهید. و اگر فیصله نشد و شخص مذکور مى‏خواهد برخلاف مصالح اسلام و کشور و ملت عمل کند و در انحراف پافشارى نماید، حفظ مصلحت عمومى و اسلام مقدّم است بر حفظ مصلحت شخص، هرکس باشد؛ در این صورت تقاضا کنید و با استدلال و منطق، بدون کوچک‌ترین اهانت، مطلب را عرضه کنید. و مهلت دهید تا در محیطى آرام و بى‏تشنج از خود دفاع کند. در این موقع مجلس به هرچه تکلیف قانونى و شرعى دارد عمل کند، بى کوچک‌ترین توهین. و ما همه باید بدانیم که مجرمى که بالا‌ترین جرم را دارد و به سوى چوبه‏دار مى‏رود، جز اجراى حد شرعى احدى حق آزار او را لفظاً و عملاَ ندارد؛ و مرتکب، خود ظالم است و مستحق کیفر...!» (صحیفه امام، ج‏۱۸، ص ۴۶۷)
د) بعضى نطق‌ها موجب تأسف و تأثر است
«... از امور لازم التذکر راجع به نطقهاى قبل از دستور است؛ چه بسا که ناطق احیاناً گمان کند بى‏قید و شرط و بى‏تعهد و تکلیف باید هرچه بخواهد بگوید، و به هرکس، چه حاضر جلسه و چه غایب، مى‏تواند به اصطلاح حمله کند، و میزانى الهى و شرعى و اخلاقى در کار نیست و مسئولیتى حتى شرعى ندارد. و گاهى بعضى نطق‌ها موجب تأسف بسیار و تأثر است؛ و چه بسا که اهانت به یک مسلمان و مؤمن را به حد اعلى‏ مى‏کشاند و حیثیات انسان‌ها را لکه‏دار مى‏کند؛ و گاهى ارقام و اقلام بسیار از گوشه و کنار اعم از صحیح و فاسد جمع آورى مى‏کند و با آبروى دولت و اشخاص، بلکه مجلس بازى مى‏کند؛ و مجلس شوراى اسلامى را بى‏توجه همچون مجلس طاغوت مى‏نماید و مورد تاخت و تاز اعراض مسلمانان در سراسر کشور قرار مى‏دهد. آقایان مى‏دانند مجلس اسلامى که حاصل سالهاى دراز رنج و زحمت و خونهاى محترم صد‌ها هزار شهید و جانباز است براى تحقق احکام نورانى اسلام و تحول از رژیم طاغوت به رژیم الهى- اسلامى است. نمایندگان آن باید از اخلاق اسلامى بالا و والایى برخوردار باشند؛ و خداى بزرگ را حاضر و ناظر بر اعمال و گفتار خود بدانند، و از رفتار و گفتار رژیمهاى طاغوتى احتراز نمایند. و اگر خداى نخواسته کسى از حدود شرعى، چه در نطقهاى قبل از دستور و چه در مذاکرات و محاورات دیگر خارج شد، وظیفه فریضه بزرگ نهى از منکر را فراموش نکنند؛ که خداى نخواسته حق و عِرض و حیثیت مردم در مکانى که حافظ مصالح اسلام‏ و مسلمین و مردم کشور است ضایع نگردد...» (صحیفه امام، ج‏۱۸، ص ۴۶۸)
هـ) وظیفه سنگین رادیو ـ تلویزیون و مطبوعات در دفاع از حق مظلوم...
«... اگر در مجلس به کسى که حاضر نیست و راه به مجلس ندارد که از خود دفاع نماید حمله‏اى شد، به او اجازه داده شود یا در مجلس از خود دفاع کند و اگر قانوناً اشکالى در این عمل مى‏بینند، رادیو ـ تلویزیون و مطبوعات این وظیفه سنگین را به دوش کشند؛ تا حق مظلومى ضایع نشود و شخصیتى بى‏دلیل خُرد نگردد و راهگشاى این امر خود نمایندگان و رئیس محترم مجلس هستند که با تعهدى که دارند و مسئولیتى که بر دوش آنهاست این حق را به اشخاص غایب بدهند؛ تا به وسیله مجلس، که نگهدار مصالح کشور و ملت است، حقى ضایع نشود و انسانى مظلوم نگردد.» (صحیفه امام، ج‏۱۸، ص ۴۶۸)
varsee.persianblog.ir

منبع:19دی