زود فهميدن جرم است؟!/علی ورسه ای

چکیده:

برخي از افرادِ حلقة ياد شده، به جاي اذعان و اعتراف به مواضع ناسنجيده و خطاهاي خود، به شدت موضع عوض کرده، دست به فرافکني مي‌زنند و مشکل خويش را به ديگران نسبت مي‌دهند. اينان براي گريز از واقعيت و فرار از پاسخگويي به طرفدارانشان، در حرکتي به جلو، حتي حملات تند و سنگيني را متوجه رييس و نزديکان دولت مي‌کنند

در ماههاي پاياني سال ۸۳ و آغازين روزهاي سال ۸۴ وقتي زمزمه انتخابات نهمين دورة رياست جمهوري بر سر زبان‌ها بود، کمتر کسي و حتي کمتر تحليلگر سياسي تصور مي‌کرد آقاي احمدي‌نژاد جزو گزينه‌هاي محتملي باشد که به پاستور راه مي‌يابد. البته خود وي و حاميان سرسخت و بي‌چون و چرايش اطمينان خاطر داشتند که به اين خواسته و آرزو خواهند رسيد! و حتي اين موضوع را ماه‌ها پيش از آغاز رقابت‌هاي انتخاباتي، در موارد مختلف بيان مي‌کردند و با قاطعيت مي‌گفتند که آقاي احمدي‌نژاد رييس‌جمهور بعدي ايران خواهد شد!
او گرچه پيش از شهردار شدنش در تهران، براي مردم و حتي براي اهالي سياست ناشناخته بود، اما آنگاه که شهرداري تهران را به وي سپردند و پس از آن براي انتخابات رياست جمهوري نام نوشت، از ميان ۱۰۱۴ نفري که ثبت نام کرده بودند، جزو شش نفري شد که صلاحيتشان به وسيله شوراي نگهبان تأييد گرديد. و سر انجام در روز سوم تير ماه سال ۱۳۸۴، در مرحله دومِ نهمين دوره انتخابات رياست جمهوري، نتيجه غير منتظره و غافلگير کنندة آراي انتخابات به نفع وي اعلام شد و هماي سعادت بر شانه‌اش نشست! و از همين زمان بود که بازار تعريف و تمجيد‌ها از وي، حسابي داغ شد و هرکدام از جريانهاي سياسي و اشخاص تحليلگر، اين اتفاق؛ يعني پيروزي او در انتخابات را بر مبناي ديدگاه خود تفسير کردند:
ـ عده ‌اي آن را محصول استعداد و هوش ذاتي وي دانستند.
ـ برخي ساده زيستي و بي‌آلايشي را دليل گرايش مردم به وي و سرازير شدن آرا به سود او شمردند.
ـ گروهي معتقد بودند که روند تحولات سياسي و اجتماعي آن روز جامعه و مديريت تقريبا ناموفق اصلاح طلبان، در پيروزي او مؤثر بود.
ـ جماعتي ديگر کوشيدند سهمي از آن پيروزي را به حساب برخي توصيه‌هاي انتخاباتي مقام معظم رهبري بگذارند.
ـ تعدادي نيز عنايات الهي و توجهات امام عصر (ع) را رمز پيروزي او شمردند و حتي خواب‌ها و کرامات و احيانا اعجازهايي برايش ساختند!
ـ و کساني هم تلاشهاي حلقه اروميه و سپس حلقه اردبيل را در صعود جهشي و چند پله‌اي وي مؤثر دانستند.
و بالاخره خود آقاي احمدي‌نژاد، رييس دولت نهم، از‌‌ همان ابتداي کار، حسابش را از همه گروه‌ها و جريانهاي سياسي جدا کرد و خود را وامدار هيچ دسته و جناحي ندانست و آراي ۱۷ ميليوني‌اش را تنها به خاطر صداقت در گفتار و سادگي در رفتارش دانست و اين مطلب توسط وي و اطرافيانش بار‌ها و بار‌ها تکرار شد.
اما با مرور و بازخواني بخشهايي از سخنان حجت الاسلام مهدي طائب که يک سال و اندي پيش (۱۳/4/1390)، پايگاه اطلاع رساني عماريون [www.ammariyon.ir] آن را انتشار داد ودر بسياري از سايت ها بازنشرشد، در مي‌يابيم که آقاي رييس جمهور کسب اين مقام و جايگاه را مديون جريان و افرادي است که سال‌ها پيش از انتخابات۸۴ ، مشغول برنامه ريزي و طراحي براي آن بوده‌اند. 
حجت الاسلام طائب، رييس قرارگاه عمار مطالب خود را (که در نوع خود خواندني و قابل تأمل است و يقيناً يادآوري آن براي مخاطبان خالي از فايده نيست) در چهارمين روز از دوره آموزشي ـ تربيتي والعصر عنوان کرد که به همت دانشگاه امام صادق(ع) در اردوگاه صاحب الزمان تهران برگزار شده بود.
ايشان در آن جلسه، مطالبي پيرامون «شناخت ماهيت يهود»، «انتساب سازندگان سي دي ظهور نزديک است! به يهود»، «عامل و نفوذي بودن مشايي از سوي صهيونيست‌ها» و... بيان مي‌کند و در ادامة سخنانش، به طور ناخواسته و احتمالاً علي رغم ميل خود و دوستانش، به تبيين چگونگي رييس جمهور شدن آقاي احمدي‌نژاد مي‌پردازد و از به دست گرفتن ابتکار عمل در انتخابات سال ۸۴ از سوي دوستان شانزده نفره‌اش چنين مي‌گويد:
سال دوم رييس جمهوري خاتمي، جريان حزب الله به اين فکر افتاد که اگر روند حاکم به همين ترتيب به سوي جلو حرکت کند، جريان خاتمي نظام را از بين خواهند برد! لذا گفتند که جريان حزب الله بايد ورود پيدا کند تا بر جريان انتخابات سلطة مردمي پيدا کند و در انتخابات پيروز شود. بنابراين، يک گروه هزار نفره از سراسر کشور جمع شدند و از ميان آن‌ها ۳۰۰ نفر و از بين آن‌ها گروه شانزده نفره‌اي تشکيل شد که جلساتي برگزار شد و به اين انديشه بودند که چگونه بتوانند در جريان انتخابات رياست جمهوري، در انتخاب مردم مؤثر باشند.
او سپس در بخشي از سخنانش، از برخي اعضاي شانزده نفرة جلسات نام مي‌‌برد و اشاره‌اي به همگامي صدا و سيما با اين گروه کرده، مي‌ افزايد:
يکي از افراد آن گروه، احمدي‌نژاد بود و بنده نخستين باري که احمدي‌نژاد را ديدم در اين جلسات بود. در اين جلسه آقايان احمدي‌نژاد، (حسين) فدايي، توکلي، باهنر، رحيم‌پور، مرتضي نبوي، زاکاني و يک نماينده از تلويزيون آمده بودند...
آقاي طائب آنگاه از پيشنهاد خود مبني بر بالا بردن تابلويي به نام امام زمان (ع) و گردآوردن مردم در زير آن، سخناني به اين شرح بيان مي‌کند:
در آن جلسه بحث شد که تابلويي را بلند کنيم که مردم ذيل اين تابلو جمع شوند و در آن جلسه بحث شد و من پيشنهاد دادم که ما‌‌‌ همان تابلويي که امام خميني (ره) بلند کرده بود و مردم آن را به فراموشي سپردند را بلند کنيم، و امام گفته بود که ما مقدمه ساز ظهور امام زمان (عج) هستيم و اين امروز فراموش شده است، اگر اين تابلو را براي مقدمه سازي بلند کنيم مردم دور اين شعار جمع مي‌شوند؛ در آن نشست تنها کسي که خيلي استقبال کرد احمدي‌نژاد بود و بالاخره اين طرح قبول شد.
رييس قرار‌گاه عمار از تقسيم کار ميان افراد ۱۶ نفره هم مطالبي گفته و اشاره‌اي به برجسته بودن عملکرد آقاي احمدي‌نژاد از ميان اين جمع دارد:
کار‌ها بين افراد تقسيم مي‌شد آن فردي که از همه بهتر کارش را انجام مي‌داد احمدي‌نژاد بود (يعني ديگران امکاناتشان از احمدي‌نژاد بيشتر بود ولي او با کمترين امکانات کار را بهتر انجام مي‌داد و در اجرا خوب شناخته شد)
آقاي طائب بالاخره به تصميمات و نتيجه گيري‌هاي آن جلسات اشاره مي‌کند و از گام نهادن احمدي‌نژاد به پلة نخست پيروزي اينگونه مي‌گويد:
نتيجه آن جلسات در مجموع اين شد که شوراي شهر تهران را در دست گرفتيم (!) و شوراي شهر و انتخاب شهردار مي‌تواند براي معرفي قدرت عملياتي حزب الله پله‌اي باشد.
اعضاي گروه مشغول انتخاب شهردار بودند و اينکه چه کسي مي‌تواند شهردار باشد، و آن کسي که از همه از نظر اجرايي خودش را بيشتر نشان داده بود احمدي‌نژاد بود، لذا شهردار شد...
رييس قرارگاه عمار پس از بيان چگونگي تسخير پله نخست؛ يعني به دست گرفتن شهرداري تهران، از صعود به پله بعد (رياست جمهوري) مطالبي گفته و آن را اينگونه شرح داده است:
با توجه به اينکه احمدي‌نژاد در شهرداري به شدت خود را نشان داد، تصميم گرفتيم براي رياست جمهوري گزينه مناسبي است!
... در جلسه‌اي که داشتيم يک عده مخالف رياست جمهوري احمدي‌نژاد بودند و با آمدن قاليباف موافق بودند، يک عده قبول داشتند که احمدي‌نژاد رييس جمهور شود ولي قاليباف بيايد که سپر بلاي احمدي‌نژاد بشود تا موافقان هاشمي به سراغ قاليباف بروند و او را مورد حمله قرار دهند و در نتيجه احمدي‌نژاد بالا بيايد. بنابراين، قاليباف آمد و مطرح هم شد و دقيقا سپر بلاي احمدي‌نژاد شد و احمدي‌نژاد رييس جمهور شد!
و امروز اگر به ديدة انصاف و به دور از تعصب‌هاي گروهي، جناحي و عقده گشايانه بنگريم، تصديق خواهيم کرد که حاصل تصميمات و به اصطلاح ابتکار! اين حلقة بسته، باعث دردسرهاي جدي و مشکلات بزرگ براي نظام شده است؛ از عدم توجه به ملاحظات ديپلماسي گرفته تا اتلاف سرمايه و بيت المال با تصميمات غيرکار‌شناسي، عدم پايبندي به قوانين و مقررات، انتساب تفکرات بي‌ريشه و غيرمستند به اسلام و انقلاب، رانت خواري و اختلاس با ارقام خيره کننده، غول گراني‌هاي افسار گسيخته، تخريب و اتهام زدن به شخصيت‌هاي شاخص و اصيل نظام، به انزوا راندن مديران و مسئولان کارآمد و با تجربه با اتهامات واهي و ميدان دادن به اشخاصي با کارنامة نه چندان درخشان، و ده‌ها و بلکه صد‌ها موضوع مورد انتقاد ديگر...
جالب است که برخي از افرادِ حلقة ياد شده، به جاي اذعان و اعتراف به مواضع ناسنجيده و خطاهاي خود، به شدت موضع عوض کرده، دست به فرافکني مي‌زنند و مشکل خويش را به ديگران نسبت مي‌دهند. اينان براي گريز از واقعيت و فرار از پاسخگويي به طرفدارانشان، در حرکتي به جلو، حتي حملات تند و سنگيني را متوجه رييس و نزديکان دولت مي‌کنند و اين در حالي است که همين حضرات، طي هفت سال گذشته منتقدان دلسوز دولت را، دشمنان قسم خوردة نظام! مي‌خواندند. معلوم مي‌شود در نظر اين جماعت، «زود فهميدن جرم عظيم و ذَنبِ لاَ يُغفَر است!»

منبع:19دی