رییس جمهور، به جای خدمتگزاری، در فکر سند سازی است!؟

چرا مسؤولان بجای برنامه ریزی برای کنترل تورم افسارگسیخته، جلوگیری از گرانی‌های سرسام آور، استفاده درست از زمان و فرصت برای ساماندهی امور مردم و... به فکر سند سازی و بی‌اعتبار کردن همدیگرند؟! رییس […]

رییس جمهور، به جای خدمتگزاری، در فکر سند سازی است!؟
علي ورسه اي ـ varsee.persianblog.ir
ممکن است هر کسی در مورد تفرقه و اختلاف تعریفی داشته باشد؛ برخی معتقدند؛ «ایجاد تنش و اختلاف، بازی در زمین دشمن است»؛ عده‌ای دمیدن بر اختلاف را «خیانت به کشور و مردم» می‌شمارند وگروهی آن را «حرکت بر خلاف مسیر انقلاب، نظام و اسلام» معنا می‌کنند و خلاصه آنان که بر اختلاف دامن می‌زنند، در حقیقت این ذهنیت را در دشمنان به وجود می‌آورند که کشور دچار تفرقه و اختلافات داخلی است و چراغ برای وارد کردن ضربه به جمهوری اسلامی سبز است!
شگفت اینکه حتی افرادی که خود مسبّب اختلاف‌اند، بر این مسأله باور دارند که اختلاف مایه سستی و شکست هر جامعه است!
با این توصیفاتی که گفتیم، بدیهی است عوامل اختلاف و تفرقه، برای این عمل خود، هر تعریف و توجیهی داشته باشند و هر اسمی بر روی آن بگذارند، خائنان به کشور، ملت، شهدا، امام و رهبری هستند و روشن است که از اختلاف مسؤولان نظام، هرگز نفعی عاید کشور و ملت نمی‌شود.
هتک حرمت خلاف شرع است
از هشدار مقام معظم رهبری به سران قوا، در روز دهم آبان، در دیدار دانش‌آموزان‌ و دانشجویان، زمان زیادی نگذشته است! معظم له در این دیدار، ضمن بیانات خود مسئولان را از اختلاف افکنی و ایجاد تنش برحذر داشته، فرمودند:
«... اختلافات مضر است. هم اختلافات بین مسئولین مضر است؛ هم بد‌تر از آن، کشاندن اختلاف میان مردم مضر است...» (۱۳۸۹/۱۲/۱۹)
ایشان همچنین در تذکر دیگری، ضمن غیر عقلانی و مخالف شرع بودن ایجاد تنش و هتک حرمت افراد فرموده‌اند:
«هرگونه هتک حرمت ورفتارهای غیراخلاقی وتوهین آمیز، خلاف شرع، مخالف عقل سیاسی و ضربه به جمهوری اسلامی است وخداوند را خشمگین می‌سازد.» (۱۳۸۹/۱۲/۱۹)
اوج اختلافات، در فصل انتخابات!
متأسفانه در ۷، ۸ سال اخیر، همواره مواجه بوده‌ایم که برخی افراد، جریان‌ها و گروه‌ها، به ویژه در نزدیکی‌های انتخابات، با ایجاد موج تخریب، و مخدوش کردن چهره افراد و متهم ساختن آن‌ها، فضای جامعه را آلوده می‌کنند، تا شاید با استفاده از چنین ترفندی، بخشی از آرای جامعه را از آنِ خود سازند.

رهبری در مورد این طیف و افراد فرموده‌اند:
«... متأسفانه عده‌اى با انگیزه‌هاى گوناگون، تا فصل انتخابات می‌شود، تخریب‌هایشان هم از‌‌‌‌ همان نزدیکى انتخابات شروع می‌شود. حالا بعضى با انگیزه‌هاى سیاسى و بعضى با انگیزه‌هاى حتّى دینى اشخاص ـ چهره‌هاى سیاسى، چهره‌هاى دینى، چهره‌هاى انقلابى، موجّهین حوزه‌هاى علمیه و حتّى محترمین از علما و روحانیون ـ را مورد تخریب قرار می‌دهند. این چه کارى است؟! این نه منطق شرعى دارد و نه منطق عقلایى؛ نه شرع با این کار موافق است، نه عقل. اگر واقعاً انسان از یک جهتگیرى‌اى که خیال می‌کند فلان کس یا فلان کسان در آن جهتگیرى هستند، ناراضى است، راهش تخریب و اهانت به اشخاص نیست، راهش اسم آوردن از این و آن نیست، راهش تبیین است. از اول، حرکت انقلاب بر اساس تبیین به وجود آمد و حقایقى تبیین شد. وقتى انسان یک جایى روشنایى را معرفى کرد، تاریکى به خودى خود معرفى خواهد شد. عیبى ندارد تاریکى را هم معین کنند. اسم آوردن از اشخاص، تخریب کردن چهره‌هاى محترم و موجّه، منطق عقلى ندارد...» (۱۳۸۵/۰۶/۰۹)

رییس جمهور، به جای خدمتگزاری، در فکر سند سازی است!؟

امروزه در هر کوی و برزن شاهدیم که افراد از همدیگر سؤال می‌کنند: دلیل این رفتارهای غیر منطقی چیست؟ چرا مسؤولان بجای برنامه ریزی برای کنترل تورم افسارگسیخته، جلوگیری از گرانی‌های سرسام آور، استفاده درست از زمان و فرصت برای ساماندهی امور مردم و... به فکر سند سازی و بی‌اعتبار کردن همدیگرند؟! چرا با سرنوشت ملت بازی می‌شود؟ مشکل از کجا است و راه حل چیست؟
اگر به بازخوانی سخنان و نظریات حضرت امام (قدس سره) در مورد منشأ و ریشة اختلاف و تفرقه بپردازیم و آن را به درستی بررسی کنیم، خواهیم یافت که ایشان تمرد از قانون و خاضع نشدن در برابر آن را دلیل اصلی اختلاف شمرده‌اند.
به نظر می‌رسد با بازخوانی توصیه‌های ارزشمند آن عزيز، هم به پاسخ پرسشهای خود برسیم و هم راه برون رفت از این وضعیت را پیدا کنیم:
اختلاف افکن، عامل دشمن است، شايد خودش ملتفت نباشد!
«... اگر بنا باشد که شما به جاى اینکه اقتصاد مردم را درست کنید، به جاى اینکه این کشور را بررسى کنید، ببینید کجاهاست که مخروبه است و مردم از همه چیز ساقط هستند، به جاى این اگر بنشینید سر مسند و با حرف و با فحاشى به هم، مسائل را غفلت از آن بکنید، این‌‌‌ همان است که قدرتهاى بزرگ مى‏خواهند تا این مملکت خرابه بماند و صداى مردم درآید. این‌‌‌ همان است. شما هم عمال آمریکایید، منتها ملتفت نیستید! یک عاملى داریم که مستقیماً از سفارت آمریکا دستور مى‏گیرد، یک عاملى داریم که براى او کار مى‏کند و خودش نمى‏فهمد. خود آدم نمى‏فهمد که براى کى دارد کار مى‏کند. اگر شما به مردم کار نداشته باشید، به مصالح مردم، به مصالح کشور کار نداشته باشید، فقط مشغول این باشید که من چطور، شما چطور، من چطورم، شما چطورید، مردم با من هستند، مردم با شما هستند، اگر فکر این باشید، این‌‌‌ همان است که آمریکا مى‏خواهد و شما از عمّال آمریکا هستید...» (صحيفه امام، ج‏13، ص203)
پیامبر و ائمه (علیهم السلام) در برابر قانون خاضع بوده‌اند!
«... قانون را محترم بشماریم، هیچ اختلافى پیش نخواهد آمد. اختلافات از راه قانون شکنی‌ها پیش مى‏آید. اگر قانون حکومت کند در یک کشورى [اختلافى دیگر نخواهد بود]. چنانچه از صدر عالم تاکنون تمام انبیا براى برقرار کردن قانون آمده‏اند و اسلام براى برقرارى قانون آمده است و پیغمبر اسلام و ائمه اسلام و خلفاى اسلام، تمام براى قانون خاضع بوده‏اند و تسلیم قانون بوده‏اند. ما هم باید تبعیت از پیغمبر اسلام بکنیم و از ائمه هدى بکنیم و به قانون، هم عمل کنیم و هم خاضع باشیم در مقابل قانون. قانون براى همه است...» (صحيفه امام، ج‏14، ص: 414)
دیکتاتور‌ها از قانون بدشان می‌آید!
«... دزد‌ها از قانون بدشان مى‏آید و دیکتاتور‌ها هم از قانون بدشان مى‏آید و کسانى که مخالفت‌ها مى‏خواهند بکنند از قانون بدشان مى‏آید، لکن قانونى که مال همه ملت است و براى تهذیب همه ملت است و براى آرامش خاطر همه ملت است و براى مصالح همه ملت است، باید محترم شمرده بشود. نباید چنانچه یک‏ قانونى بر خلاف نظر من بود، من بیایم بیرون و هیاهو کنم که من این قانون را قبول ندارم، این قانون خوب قانونى نیست. قانون خوب است، شما‌ها باید خودتان را تطبیق بدهید با قانون، نه قانون [خودش را] با شما تطبیق بدهد. اگر قانون بنا باشد که خودش را تطبیق بدهد با یک گروه، تطبیق بدهد با یک جمعیت، تطبیق بدهد با یک شخص، این قانون نیست. قانون در رأس واقع شده است و همه افراد هر کشورى باید خودشان را با آن تطبیق بدهند. اگر قانون بر خلاف خودشان هم حکمى کرد، باید خودشان را در مقابل قانون تسلیم کنند، آن وقت است که کشور کشور قانون مى‏شود...» (صحيفه امام، ج‏14، ص: 415)
عمل به خلاف قانون، دیکتاتورى است!
«... دیکتاتورى‌‌‌ همان است که نه به مجلس سر فرود مى‏آورد، نه به قوانین مجلس و نه به شوراى نگهبان و نه به تأیید شوراى نگهبان و نه به قوه قضائیه و نه به دادستانى و نه به شوراهاى دادستانى و همین‏طور به همه ارگان‌ها. قانون معنایش این است که [همه‏] چیز‌ها [را] به حسب قانون اسلامى، به حسب قانون کشورى که منطبق با قوانین اسلام است، همه را، وظیفه‏شان را قانون معین کرده. بعد از آنکه قانون وظیفه را معین کرد، هرکس بخواهد که برخلاف او عمل بکند، این یک دیکتاتورى است که حالا به‏صورت مظلومانه پیش آمده است و بعد به صورت قاهرانه پیش خواهد آمد و بعد این کشور را به تباهى خواهد کشید...» (صحيفه امام، ج‏14، ص: 415)

منبع:

19دی

تگ های مطلب:

مطالب مشابه