چرا امروز دلسوزان نظام خوشحال شدند؟ رسول جعفریان

امروز بعد از هفت سال کشمکش میان نیروهای دولتی و مخالفان اصولگرای وی، روز میمون و مبارکی بود.

به چند دلیل:


نخست آن که مجلس به عنوان مدافع مردم توانست یک قدم جدی در دفاع از حقوق مردم بردارد. هر بار طرف استیضاح می رفت، چند «ت» شامل تردیدها و تهدیدها و تطمیع‌ها مانع از پیگیری آن می‌شد. این بار با این که در مقطع حساسی بود، مجلسیان به راستی ایستادگی کردند.


دوم آن که پس از یک دوره کامل بداخلاقی که از انتخابات 88 رایج شده بود و همه به طور مبهم و کلی به آن اشاره می کردند، این بار به صراحت در این باره به رئیس دولت اعتراض شد. داستان بگم بگم همیشه به صورت یک جمله در دل مردم مانده بود و برای یک بار هم که شد، رئیس مجلس با شجاعت تمام به این رفتار غیر اخلاقی آقای رئیس اعتراض کرد.


سوم آن که همه نگران بودند دولت چیزهایی برای گفتن داشته باشد و زمزمه تهدیدها در این چند ماه به گوش می‌رسید؛ شجاعت رئیس مجلس برای دعوت از رئیس جمهوری جهت ارائه هر آنچه در دست دارد، و لو آن که به استیضاح ربطی نداشت، دست رئیس را رو کرد.


مسأله این است که این قبیل مطالب را عوض آن که از طریق قانون پیگیری کنند، به عنوان گروکشی نگاه داشته‌اند تا روز مبادا استفاده کنند. این خود غیر اخلاقی ترین کار، آن هم از سوی کسی است که باید حافظ قانون اساسی در کشور باشد.


چهارم آن که این حرکت را باید قدمی استوار برای نشان دادن استقرار جمهوری اسلامی دانست. ترس از این که این قبیل حرفها به اصل نظام لطمه می زند، بی جاست. نه مجلس و نه قوه قضائیه هیچ کدام نباید نگران این امر باشند. جمهوری مستقر است و اگر یک قدم برای مردم بردارند، مردم ده قدم برای نظام برخواهند داشت.

منبع: