صفحه نخست > --- > سخنان امام حسین علیه السلام شهادت حضرت على اكبرسلام الله علیه
سخنان امام حسین علیه السلام شهادت حضرت على اكبرسلام الله علیه11 دی 1348, 03:30. نويسنده: shams |
پس از آنكه ياران و اصحاب حسين بن على عليهما السلام شربت شهادت نوشيدند و نوبت به افراد خاندان آن حضرت رسيد، اول كسى كه قدم به ميدان گذاشت و در راه اسلام و قرآن تيرها و نيزه و شمشيرها را به جان خريد "على اكبر" فرزند رشيد حسين بن على عليهما السلام بود. پس از آنكه ياران و اصحاب حسين بن على عليهما السلام شربت شهادت نوشيدند و نوبت به افراد خاندان آن حضرت رسيد، اول كسى كه قدم به ميدان گذاشت و در راه اسلام و قرآن تيرها و نيزه و شمشيرها را به جان خريد "على اكبر" فرزند رشيد حسين بن على عليهما السلام بود. گوشه اى از شخصيت روحى و معنوى و حسن صورت و سيرت او را از زبان خود او و پدر ارجمندش : اَللّهُمَّ اشْهَدْ عَلى هؤُلاءِ الْقَوْمِ فَقَدْ بَرَزَ اِلَيْهِمْ اشْبَهُ النّاسِ بِرَسُولكَ مُحَمَّدٍ صلّى اللّه عليه و آله خَلْقاً وَخُلُقاً ومَنْطِقاً على از نظر خلقت ظاهرى و قيافه ، از نظر ملكات و خلق و خوى و منطق و گفتار شبيه ترين مردم بود نسبت به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله
وكُنّا اِذَا اشْتَقْنا اِلى رُؤ يَةِ نَبِيِّكَ نَظَرْنا اِلَيْهِ. كه هروقت يكى از افراد خاندان ما شوق ديدار و زيارت سيماى پيامبر را داشت ، صورت زيباى على را تماشا مى كرد؛ او آيينه تمام نماى رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله بود هم از نظر صورت و هم از نظر سيرت .
اَللّهُمَّ فَامْنَعْهُمْ بَرَكاتِ الاَرْضِ وَفَرِّقْهُمْ تَفْريقاً وَمَزِّقْهُمْ تَمْزِيقاً وَاجْعَلْهُمْ طَرائقَ قِدَداً وَلا تُرْضِ الْوُلاةَ عَنْهُمْ اَبَداً خدايا! اين مردم ستمگر را از بركات زمين محروم و به تفرقه و پراكندگى مبتلايشان بگردان! صلح و سازش را از ميان آنان و فرمانروايانشان بردار فَاِنَّهُمْ دَعَونا لينصرونا ثُمَّ عَدَوا عَلَيْنا لِيُقاتِلُونا كه ما را با وعده يارى و نصرت دعوت نمودند و سپس به جنگ ما برخاستند. امام عليه السلام سپس اين آيه را خواند: اِنَّ اللّه اَصْطَفى آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ اِبراهيمَ وَآلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمينَ ذُريَةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ واللّه سَمِيعٌ عَلِيمٌ ... خدا آدم و نوح و فرزندان ابراهيم و فرزندان عمران را برعالميان برگزيد نسلهايى كه از يكديگرند و خداوند شنوا و داناست
و آنگاه كه حضرت على اكبر خواست از خيمه ها جدا شود حسين بن على عليهما السلام عمرسعد را مورد خطاب قرار داد و چنين فرمود: مالَكَ؟ قَطَعَ اللّهُ رَحِمَكَ كَما قَطَعْتَ رَحِمِى چه شده است بر تو؟ خدا نسل تو را قطع كند همان گونه كه تو شاخه مرا بريدى ،
وَلَمْ تَحْفَظْ قَرابَتِى مِنْ رَسُولِ اللّه و رابطه قوم و خويشى مرا با پيامبر ناديده گرفتى
وَسَلَّطَ عَلَيْكَ مَنْ يَذْبَحُكَ عَلى فرِاشِكَ. و خدا كسى را بر تو مسلط كند كه در ميان رختخواب تو را ذبح كند
على اكبر آنگاه كه در مقابل صفوف دشمن قرار گرفت اين اشعار را مى خواند: اَنَا عَلِىُّ بْنُ الْحُسَينِ بْنِ عَلِىٍّ منم على ، پسر حسين بن على نَحْنُ وَبَيْتِاللّه اَوْلى بِالنَّبيّ و سوگند به كعبه كه ما اولى به پيامبر هستيم !
وَاللّه لايَحْكُمُ فينَا ابْنُ الدَّعىّ و به خدا قسم ! نبايد اين فرزند فرومايه بر ما حكومت كند اَطْعَنُكُمْ بِالرُّمْحِ حَتّى يَنْثَنى اين نيزه را آنچنان بر شما فرود مى آورم كه خم شود.
اَضْرِبُكُمْ بِالسَّيْفِ حَتّى يَلْتَوى و اين شمشير را آنچنان بر شما مى زنم تا درهم بپيچد ضَرْبَ غُلام هاشِمىّ عَلَوىّ مانند شمشير زدن جوان هاشمى علوى سپس وارد جنگ شد. خوارزمى مى گويد: با اينكه تشنگى بر وى اثر عميق گذاشته بود اما آنچنان جنگ نمود و حملات شكننده بر صفوف دشمن وارد ساخت و از افراد دشمن كشت كه داد آنها بلند شد و تعداد كشته شدگان به وسيله او به 120 نفر بالغ گرديد و به سوى خيمه ها برگشت . و براى دومين بار حمله نمود و چون به روى خاك افتاد با صداى بلند عرضه داشت پدرجان ! اينك جدم رسول خدا با جام بهشتى سيرابم كرد كه پس از آن تشنگى نيست ... حسين بن على عليهما السلام چون دربالاى سروى قرارگرفت فرمود: قَتَلَ اللّه قَوْماً قَتَلُوكَ يابُنَىَّ ما اَجْرَاءَهُمْ عَلَى اللّه وَعَلَى انتهاك حُرْمَةِ رَسُولِ اللّه ، عَلَى الدُّنْيا بَعْدَكَ الْعَفا. خدا بكشد مردم ستمگرى را كه تو را كشتند فرزندم اينها چقدر بر خدا و به هتك حرمت رسول اللّه جرى شده اند، پس از تو اف بر اين دنيا! (مقتل خوارزمى ، ج 2، ص 30. ارشاد، ص 238.)
توضیح راجع به جمله: قَطَعَ اللّهُ رَحِمَكَ كَما قَطَعْتَ رَحِمِى خدا نسل تو را قطع كند همان گونه كه تو شاخه مرا بريدى ، نفرين امام درمورد عمرسعد كه فرمود: خدا نسل تو را قطع كند، با مراجعه به دو كتاب مهم در نسب شناسى "نسب زبيرى" و "جمهره ابن حزم "معلوم می گردد كه از نسل عمرسعد پس از نوه او "ابوبكر بن حفص" - كه مدت قليلى پس از پدرش حفص زنده بود- كسى باقى نمانده است اما قسمت دوم سخن امام "كَما قَطَعْتَ رَحِمِى " با كثرت فرزندان حسين بن على و بقاى امامت در نسل آن حضرت معلوم مى شود، منظور نسل نسبى است كه با كشتن على اكبر فرزند امام - عليه السلام آن سلسله نسل كه از طريق على اكبر در جهان ادامه و گسترش پيدا مى نمود قطع گرديد. بازگشت |