موضع تند رضا غلامی رئیس مرکز پژوهش‌های علوم انسانی اسلامیِ صدرا نسبت به عزل دانشجو:شورای عالی انقلاب فرهنگی، دانشگاه آزاد را از اسارت سیاست زدگی نجات دهد
11 دی 1348, 03:30. نويسنده: shams
بحمدالله کشور ما هم اکنون در عرصه علم و فناوری، در مسیر پیشرفت جهشی است. تردیدی نیست که دانشگاه‌ها در خط مقدم پیشرفت علمی قرار دارند. با این وصف، هرگونه برخورد غیرمنطقی با مدیریت دانشگاه‌ها، آن هم با اغراض سیاسی، می‌تواند مخل این پیشرفت تلقی شود.
یکی از قطب‌های دانشگاهی کشور که لااقل از حیث کمّی با دانشگاه‌های دولتی برابری می‌کند، دانشگاه آزاد اسلامی است. این دانشگاه قریب به 3 دهه در انحصار مدیریتی گروهی خاص بوده و آنها این دانشگاه را که قطعاً بدون بذل و بخشش‌ها و حمایت‌های بی دریغ دولتی به این موقعیت نمی‌رسید، به ملک طلق خود تبدیل کرده بودند. در این سال‌ها، مدیریت دانشگاه آزاد، خود را در برابر کسی پاسخگو نمی‌دید، و حتی بی توجه به خیلی از مقررات و استانداردهای علمی، به توسعه نامعقول دانشگاه خصوصاً در عرصه علوم انسانی مبادرت کرد.
بعضی از صاحب نظران، به حق معتقدند که ریشه خیلی از گرفتاری‌های دانشگاهی کشور به ویژه در عرصه علوم انسانی را باید در سبک مدیریت دانشگاه آزاد و توسعه غیرمنطقی این دانشگاه جستجو کرد.
از طرف دیگر، دانشگاه آزاد با استفاده از عطش روزافزون جوانان به تحصیل در دانشگاه‌ها و شیوع بیماری مدرک گرایی در کشور، توانست پول هنگفتی را به جیب بزند و روز به روز بر ثروت بی حساب و کتاب خود بیفزاید.
خیلی طبیعی است که یک دانشگاه ثروتمند که حتی در بعضی روستاهای کشور هم شعبه دایر کرده است برای کسانی که به دنبال پیاده سازی اغراض سیاسی خود در کشور هستند یک پایگاه و شبکه منحصربفرد تلقی می‌شود، لذا با ورود شجاعانه آقای احمدی نژاد به ماجرای کهنه دانشگاه آزاد و به تبع آن، پایان باج دهی شورای عالی انقلاب فرهنگی به مسئول هیئت امنای دانشگاه آزاد، رسیدگی به وضع مبهم دانشگاه آزاد و برگردادن این دانشگاه به مردم، آغاز شد.
خیلی عجیب بود که هیئت امنای تشریفاتی دانشگاه آزاد در آن برهه زمانی، در یک حرکت غیرشرعی، ملک عمومی را به نام خود وقف کرد و به دنبال تثبیت این دانشگاه در جایگاه موقوفه‌ای شخصی بود که باید به صورت موروثی اداره می‌شد! اما بالاخره با ورود شورای عالی انقلاب فرهنگی و بازنگری در اساسنامه و متعاقب آن، تکمیل ترکیب هیئت امنای دانشگاه آزاد، به سلطنت مادام العمر آقای جاسبی در این دانشگاه پایان داده شد، پایانی که با مقاومت‌های عجیب و غریب تعدادی از اعضاء هیئت امنای دانشگاه آزاد روبرو شد.
آنها از هر وسیله غیر اخلاقی و مستبدانه برای نگهداشتن دانشگاه در قبضه خود استفاده کردند اما با قانونگراییِ توأم با شجاعت اعضاء جدید هیئت امنا و پاشفاری بحق شورای عالی انقلاب فرهنگی بر روی تصمیمات خود، این مقاومت‌ها راه به جایی نبرد و نهایتاً رئیس دانشگاه آزاد عوض شد.
نگارنده، آقای فرهاد دانشجو را خوب نمی‌شناسد و قصد دفاع مطلق از عملکرد ایشان را ندارد اما به نظر می‌رسد، اصل تصمیم هیئت امنای دانشگاه آزاد به تغییر رئیس دانشگاه آزاد و انتصاب یک فرد موجه و معتبر دانشگاهی، تصمیم به جایی بود.
دانشگاه آزاد، بیش از هر چیز به شفاف سازی مالی از یک سو و کیفی سازی از دیگر سو، نیاز مبرم داشت ( و دارد ) و رئیس جدید می‌توانست در چارچوب نظارت‌های هیئت امنای جدید به این نیاز مهم پاسخ دهد.
گمان می‌شود، رئیس دانشگاه آزاد در این مدت نجابت از خود نشان داد که آنچه در سه دهه مدیریت آقایان بر دانشگاه آزاد گذشته بود را برملا نکرد، چیزی که توقع می‌رود لااقل این روزها از سوی آقای فرهاد دانشجو بدون یک کلمه زیاد و کم، برای عموم مردم بازگو شود.
با تغییر دولت و تعیین سرپرستی پُرمسأله برای وزارت علوم، فرصت برای بازگشت به عقب، و برگرداندن دانشگاه آزاد به آغوش طایفه‌ای خاص مهیا شد. ابتدا این موضوع در حد شایعه مطرح می‌شد، اما خیلی زود این شایعه به واقعیت مبدل شد.
در این شرایط، که در یک اقدام سیاسی و منفعت طلبانه، رئیس دانشگاه آزاد عزل شده است، دوباره نقش شورای عالی انقلاب فرهنگی در موضوع دانشگاه آزاد پررنگ شده است.
باید توجه داشت که عزل رئیس دانشگاه بدون دلایل عقل پسند، گویای اهمیت فوق العاده دانشگاه آزاد برای پیاده سازی طرح‌های خاص سیاسی در آینده است.
در این موقعیت، شورای عالی انقلاب فرهنگی باید به چند پرسش اساسی پاسخ دهد. آیا این شورا به مطالبات تعدادی از هیئت امنای دانشگاه آزاد برای برگردادندن این دانشگاه به وضع پیشین تن خواهد داد؟ آیا شورای عالی انقلاب فرهنگی حاضر به اسارت مجدد دانشگاه آزاد و استفاده ابزاری از بزرگ ترین دانشگاه کشور در جهت دست یابی به اغراض سیاسی رضایت می‌دهد؟ آیا شورای عالی انقلاب فرهنگی از بی کیفیتی بخش‌های مهمی از دانشگاه آزاد که محصول مدیریت سودجویانۀ سابق این دانشگاه است و قطعاً ضررهای فراوانی را متوجه منافع ملی کرده است، خواهد گذشت؟
اینها سئوالات مهمی است که امروز پیش روی شورای عالی انقلاب فرهنگی است. بدون تردید، توقع جامعه علمی کشور و البته عموم مردم از شورای عالی انقلاب فرهنگی این است که با تأکید بر ضرورت انتخاب یک رئیس خوش سابقه، غیرسیاسی و در عین حال متعهد و زُبده، اجازه خروج دانشگا آزاد اسلامی از پازل پیشرفت علمی کشور را ندهد.
از طرف دیگر، از مجلس شورای اسلامی این انتظار وجود دارد که با ورود مقتدرانه به عرصه، پشتیبانی از شورای عالی انقلاب فرهنگی و نظارت‌های دقیق بر روی این دانشگاه، مسیر هرگونه استفاده مجدد از امکانات این دانشگاه برای اهداف سیاسی خاص به ویژه در انتخابات آینده مجلس و سایر انتخابات پیش رو، مسدود کند.
مسلم است که دانشگاه آزاد صد در صد متعلق به بیت المال است و حتی هیئت امنای این دانشگاه نمی‌تواند به صرف یک ریال از بودجه و امکانات کم نظیر این دانشگاه در غیر امور دانشگاه، یا مسائل پوچ و بیهوده‌ای که به نام دانشگاه، اما به کام دیگران- در ایران یا لندن (!)- طراحی می‌شود را مجاز بشمارد.
بازگشت