|
جدای از اینکه رأی نیاوردن وزیر کار در استیضاح روز گذشته، قابل پیش بینی بود، باید در این باره اینطور بگویم که آنچه اتفاق افتاد را نه تنها چندان "بد" و "سیاه" و "توطئه فتنه و انحراف" و غیره نمی‌دانم بلکه مطلوبیت‌ها و نکات مثبتی را نیز برای آن قائلم.
اماره‌های من برای این تحلیل به دلایل زیر است:
اول: تمام رخدادهای دیروز مجلس به هیچ وجه روندی غیر طبیعی نداشت. یعنی حتی رفتار بد رئیس جمهور هم غیرطبیعی نبود. رفتار نمایندگان، صحبت‌های رئیس مجلس و رأیی که به وزیر کار داده شد نیز غیر طبیعی نبودند.
در این میان اگر کسی، از نمایندگان مجلس انتظار داشته است به وزیر کار بخاطر این همه بی‌قانونی و عرض ارادت به ساحت کارهای اشتباه رئیس جمهور رأی مثبت بدهند حتما در اشتباه است. کسانی هم که فکر می‌کرده‌اند مثلاً رئیس جمهور احمدی نژاد قرار است در این جلسه بر سیاقی حرکت کند که به تأکید مطلوب عدم اختلاف میان سران قوا احترام بگذارد و یا اینکه از سیاق گذشته خود دست بکشد، اشتباه می‌کردند. و لذا جلسه دیروز تنها یک "اقتضای طبیعت" بود که به دلایلی که در قسمت‌های بعدی توضیح می‌دهم، مثبتاتی هم با خود داشت.
دوم: عملکرد رئیس مجلس و نمایندگان در صحبت‌ها، تذکرات و رأیی که دادند عین منطق بود و تقریباً (بجز چند جمله‌ای ناخوبی که گفته شد) قابل دفاع است.
کسانی هم که با برداشت‌های اِخباری‌گرانه از صحبت‌های مقام معظم رهبری و غیره اینطور استدلال می‌کنند که این استیضاح مصداقی از اختلاف قوا، حرکت بر ریل عدم هماهنگی، کار بی فایده و غیره بوده است؛ اولاً باید سعی کنند به قدرت فهم، به جان کلام رهبر دست یابند و ثانیاً با تئوری آنها مجلس باید همواره در سکوت و تسامح باشد و هیچگاه هیچ کاری درباره هیچ خلاف قانونی انجام ندهد.
این در حالی است که همه باید بدانیم، تأکید بر اجرای قانون و مبارزه با قانون‌ستیزی و انحراف، به هیچ وجه تابع زمان و مکان نیست و در همه حالی باید اجرا شود. حتی اگر فقط ۲ سال از انقلاب اسلامی گذشته باشد! یا اگر ۵ ماه بیشتر به پایان عمر یک دولت نمانده باشد.
سوم: جلسه دیروز مجلس را در تمثیل می‌توان به زخم‌هایی درمان نشده و چرک کرده تشبیه نمود که سرانجام تیغ بر گرده‌شان نشست و همگی از هم‌اکنون است که می‌توانند به شفا فکر کنند.
احمدی نژاد، دیروز همه آنچه که داشت را نشان داد و این ارائه البته در پیشگاه عصاره ملت شکست خورد و نتوانست هیچ تأثیری بر رأی آنها بگذارد. مگر بر رأی معدودی از نمایندگان!
از سوی دیگر، موضع صحیح رئیس مجلس (منهای تمام انتقاداتی که به ایشان در بحث سکوت در فتنه و غیره وارد است) در برخورد با نواری که احمدی نژاد از برادر او پخش کرد و اعلام اینکه همه باید در صورت تخلف مورد تعقیب و مجازات قرار بگیرند؛ بر عددی از زخم‌های دیگر نیز نِشتر زد و سلامت نظام را بیش از پیش به رخ کشید.
و چهارم: جلسه استیضاح وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی، بیش از هر چیز سلامت و آزادی در نظام جمهوری اسلامی ایران و بی‌تعارفی مسئولان نظام در تمامی سطوح را در اجرای صریح و قاطع قانون به رخ منافقان داخلی و دشمنان خارجی کشید.
این نظام عزیز که ثمره خون هزاران شهید گلگون کفن است، نشان داد که قدرت فهم دقیق شرایط و انطباق آنها با منویات رهبری، قانون و مصالح امر را دارد و می‌تواند در لحظه خود را بازسازی و امور غیر قانونی را به ریل قانونی بازگرداند. حتی به قیمت پذیرش رفتارهای مخاطره آمیزی که البته در برآیند خود تهدیدی برای نظام اسلامی ما محسوب نمی‌شوند و بیان کننده قید مسلم "استقرار" برای نظام جمهوری اسلامی ایران هستند.
قبول است که در این جلسه نکاتی توسط رئیس جمهور گفته شد که مصداق اختلاف سران قوا بود یا اینکه شاید من، در روز گذشته صدقه‌ای را هم برای سلامت رهبر کنار گذاشتم و از این دست، اما نکته آن است که فهم خوب و ناخوب جلسه دیروز گامی اساسی است.
گامی اساسی که نباید باعث شود غبار به هوا برخیزد و این غبار برخاسته سبب شود که سر فهم صحیح و مدقانه شرایط کشور و نظام توسط عده‌ای بریده شود.
منبع:
الف
بازگشت
|