|
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ إنَّکَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ یَکُنِ الَّذِی کَانَ مِنَّا مُنَافَسَةً فِی سُلْطَان، وَلاَ الْتِمَاسَ شَیْء مِنْ فُضُولِ الْحُطَامِ
خدایا تو می دانی که آنچه ما انجام دادیم رقابت در کسب قدرت و یا برای نیل به متاع دنیا نبود. نهج البلاغه خطبه 131
خدا را سپاسگزاریم که توفیق انجام یکی از وظایف نمایندگی یعنی سؤال از رئیس جمهور را برای اولین بار در عمر نظام جمهوری اسلامی به مجلس هشتم عطا کرد تا دنیا بداند که مردمسالاری موجود در ایران اسلامی یک مردمسالاری واقعی است و نه صوری و مصنوعی. از جناب آقای دکتر احمدی‌نژاد، ریاست محترم جمهوری که با روی باز برای پاسخ به سؤال 79 تن از نمایندگان محترم، امروز به صحن علنی مجلس تشریف آورده‌اند صمیمانه سپاسگزاریم. امیدواریم نتیجه این پرسش و پاسخ که در منظر ومرئای مردم صورت می‌گیرد و در معرض قضاوت آنهاست یک گام به پیش در جهت حل مشکلات اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ملت بزرگ ایران باشد و مجلس ودولت دل مردم و رهبر عزیز انقلاب را شاد کنند.
در واقع سؤال از رئیس جمهور برای آن است که مجلس و دولت به جای آنکه از طریق رسانه‌ها با هم مجادله کنند، رو در رو مسائل خود را بیان نمایند و مردم نیز بشنوند. تصور این که سؤال کنندگان قصد تحقیر یا تخریب رئیس جمهور محترم را دارند، یک تصور بدبینانه است، زیرا تخریب رئیس جمهوری که خدمات زیادی داشته از جمله پافشاری بر حق مسلم ملت ایران در انرژی هسته ای، مقاومت در برابر زورگوییهای صهیونیستها در مجامع بین المللی و رسیدگی به مناطق محروم کشور، تخریب چنین مقامی کار آسانی نیست. اصولا مسئله، بزرگتر از آن است که به اشخاص مربوط باشد بلکه مربوط به آینده انقلاب اسلامی و از بین بردن زمینه انحراف از قانون است. در واقع آن که تخریب و مفتضح می‌شود، دشمن است.
اما پرسش ما نمایندگان سئوال کننده از جناب عالی این است که چرا در مواردی برخلاف قانون عمل شده است؟ چند مصداق برای این سؤال ذکر کرده ایم:
1. چرا قانون تسهیلات ارزی برای متروی تهران و کلانشهرها و حمل و نقل عمومی سایر شهرها علی‌رغم نیاز مبرم این شهرها به روان‌سازی ترافیک و با وجود این که اصلاح قیمت حاملهای انرژی موجب افزایش سی درصدی استفاده از مترو شده است، ابلاغ و اجرا نشد؟
آقای رئیس جمهور در تاریخ 20/5/89 در مصاحبه‌ای فرمودند: «دریک مورد دیگر، مجلس دو میلیارد دلار برای مترو تصویب کرد. ما اصلا این را قانون نمی‌دانیم، نه این که قانون می‌دانیم و ابلاغ نمی‌کنیم.» و در نهایت این قانون ابلاغ و اجرا نشد. استدلال جناب رئیس جمهور این است که چون طرح تسهیلات ارزی برخلاف اصل 75 قانون اساسی بار مالی برای دولت داشته، از ابتدا در مجلس قابل طرح نبوده و مخالفت شورای نگهبان با مصوبه مجلس مؤید این مطلب است. در حالی که اصل 112 قانون اساسی که در بازنگری قانون اساسی در سال 1368 اضافه شد، به صراحت این اختیار را به مجلس داده است که اگر مصلحت ملزمه‌ای را تشخیص داد، با علم به این که شورای نگهبان ایراد قانون اساسی به مصوبه او وارد می‌کند، طرح خود را مطرح و تصویب کند و پس از ایراد شورای نگهبان نیز بر مصوبه خود اصرار بورزد تا به مجمع تشخیص مصلحت نظام برود و در آنجا داوری شود.
اگر مجمع، مصلحت مورد نظر را صحیح دانست و مصوبه مجلس را تأیید کرد، آنگاه تبدیل به قانون شده و لازم‌الاجراست.
مجلس به دلیل آلودگی شدید هوای تهران و کلانشهرها به طوری که سالانه بیش از چهار هزار نفر جان خود را به سبب آلودگی هوا از دست می‌دهند و نیز به دلیل افزایش بهای حاملهای انرژی که لاجرم موجب افزایش هزینه رفت و آمد مردم می‌شود، تصمیم به پیشبرد سریعتر سامانه‌های مترو و حمل و نقل عمومی کشور گرفت، با علم به این که ممکن است شورای نگهبان مصوبه او را رد کند، اما مصلحت نظام اقتضا می‌کرد که بر مصوبه خود اصرار بورزد تا تبدیل به قانون شود.
تشخیص این که مصوبه‌ای قانون هست یا نه، با رئیس دولت نیست و وی صرفا باید مصوبه‌ای را که مراحل قانونی خود را طی کرده اجرا کند هرچند آن را قبول نداشته باشد. البته ممکن است دولت براساس قوانین قبلی، کمک‌های خوبی به متروی تهران و کلانشهرها کرده باشد ولی بحث درباره قانون تسهیلات ارزی است که اجرا نشده است.
نگاهی به برخورد دولت با این قانون نشان می‌دهد که از ابتدا اراده‌ای برای اجرای آن در کار نبوده است. ارسال اصلاحیه جداول لایحه بودجه 89 یا ارائه متمم بودجه در سال 89 از جمله اقداماتی بوده که دولت می توانسته برای اجرای این قانون انجام دهد و انجام نداده است. همچنین با توجه به این که مفاد این قانون تسهیلات بوده است، دولت می‌توانست این مبلغ را به صورت تدریجی پرداخت کند.
2. با نرخ رشد اقتصادی سالهای 88 و 89 آیا ممکن است یک میلیون و ششصد هزار شغل در سال 89 ایجاد شده باشد؟
بر اساس آمار اعلام شده توسط وزیر محترم تعاون در کمیسیون برنامه و بودجه، خالص فرصت شغلی ایجاد شده در پنج سال برنامه چهارم توسعه 1.076.454 می‌باشد و با توجه به این عدد و نرخ رشد اقتصادی سالهای 88 و 89 یعنی 7/3% و 5% ، و نیز نسبت مستقیم نرخ رشد اقتصادی با ایجاد اشتغال، امکان ایجاد یک میلیون و ششصدهزار شغل، تنها در سال 89 کاملا منتفی بوده و یگانه استناد ایشان ثبت اطلاعات مربوط به فرصت‌های شغلی ایجاد شده در سامانه رصد بود که براساس آمارهای اعلام شده از سوی استانداریها انجام گرفته است.
3. بر اساس ماده 8 قانون هدفمند سازی یارانه ها دولت مکلف است 30% خالص وجوه حاصل از یارانه ها را به بخش های تولیدی اختصاص دهد. همچنین بر اساس جزء الف بند 46 قانون بودجه سال 1390 حداقل 20% از درآمد یارانه ها را باید به بخشهای تولیدی اختصاص دهد که مبلغ آن در همین بند یکصد هزار میلیارد ریال پیش بینی شده است.
چرا دولت سهم بخش تولید را مطابق این دو قانون اعمال نکرده است؟
در توضیحات آقای رئیس جمهور قبل از آغاز اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها این مطلب مطرح شده بود که بهینه سازی مصرف انرژی در بخش های تولیدی نیازمند به اصلاح ساختارها و فناوریهای تولید است و این اصلاح نیاز به منابع مالی بزرگی دارد که از خود هدفمندسازی یارانه ها به دست می آید.
چه اتفاقی افتاده که در عمل، این نگاه خردمندانه و موجب رشد سرمایه گذاری و اشتغال، کنار نهاده شد و با عدم حمایت از بخش تولید کشور، تولیدکنندگان بخشهای کشاورزی، صنعت و معدن دچار مشکلات جدی شدند و اقدام به کاهش سطح تولید و تعدیل کارگران خود کردند و به خیل بیکاران افزودند.
اختصاص سهم تولید در بیانات مقام معظم رهبری در ملاقات هیئت دولت با ایشان مورد تاکید معظم له قرار گرفت. باید دولت همزمان با توزیع یارانه ها بین خانوارها که موجب افزایش تقاضا است یارانه تولید را نیز تخصیص دهد تا موجب افزایش عرضه شود و تورم را مهار کند، اما ما شاهد افزایش گرانیها و تورم و تحمیل آن به مردم شریف و انقلابی کشورمان هستیم.
آقای رئیس جمهور! صدای مردم از گرانیها بلند است، چرا دولت به آن توجه نمی کند، مگر شما نمی گفتید که هدفمندی یارانه ها تورم ندارد، چرا با استقراض نقدینگی از بانک مرکزی و برداشت از سهم نفت موجبات تورم و افزایش غیر ضروری قیمتها را فراهم آوردید؟
4. جناب آقای رئیس جمهور! خانه نشینی و مقاومت یازده روزه جناب عالی در مقابل حکم حکومتی رهبر انقلاب اسلامی مبنی بر ابقای جناب آقای مصلحی در وزارت اطلاعات چه توجیهی دارد؟
قبول داریم که هریک از آحاد جامعه مجاز است که نظر خود را با ولی‌فقیه در میان بگذارد و حتی تلاش کند که آن را به کرسی بنشاند. بزرگان انقلاب شاهد بوده‌اند که شهید آیت‌الله مطهری در آستانه پیروزی انقلاب و پس از آن تا دوماه و اندی که در قید حیات بود در چند مورد نظر خود را به امام(ره) قبولاند و رأی ایشان را تغییر داد و امام نیز او را حاصل عمر و پاره تن خود نامید. این امر فی حد ذاته نه تنها مذموم نیست بلکه نشانه تلازم اصل ولایت‌فقیه با آزادی اندیشه و بیان و تقابل آن با استبداد است. اما سخن در اینجاست که همه اینها مربوط است به قبل از صدور حکم حکومتی، یعنی حکمی که به خاطر مصلحتی بزرگتر، فراتر از قانون است.
بعد از آن، دیگر مجادله و مقاومت عملی، آن هم به صورت آشکار و از طرف رئیس جمهور کشور، رفتاری غیرقابل قبول است، همچنان که رهبر انقلاب نیز فرمودند مرز التزام به ولایت‌فقیه احکام حکومتی است. البته ما سؤال¬کنندگان اصرار نداریم که قضیه حتما به همین صورت بوده است، بلکه خوشحال می‌شویم اگر توجیه درستی برای آن ذکر بفرمایید.
5. این سخن جناب‌عالی که مجلس در رأس امور نیست، چه هدفی را دنبال می‌کند؟
در اینجا نیز هرکس حق دارد نظر کارشناسی خود را ابراز کند اما وقتی این سخن توسط مقام ریاست جمهوری که خود ذی نفع است بیان می شود مفهوم دیگری پیدا می کند و می تواند به هموار کردن راه استبداد تعبیر شود. آقای رئیس جمهور فرموده‌اند این سخن امام که «مجلس در رأس امور است» مربوط به زمانی است که نخست‌وزیر یعنی بالاترین مقام اجرایی کشور را مجلس تعیین می‌کرد اما پس از بازنگری قانون اساسی که بالاترین مقام اجرایی کشور یعنی رئیس جمهور توسط مردم انتخاب می‌شود، دیگر مجلس در رأس امور نیست بلکه قوه مجریه در رأس امور است. به نظر ما این یک اجتهاد در برابر نص است زیرا اگر امام فرموده بودند مجلس در رأس امور است چون بالاترین مقام اجرایی کشور توسط او تعیین می‌شود، این سخن آقای دکتر احمدی‌نژاد درست بود، اما وقتی مقصود روشن است که این سخن امام(ره) به دلیل قانون‌گذاری و نظارت مجلس بر همه امور کشور بیان شده، طبعا قابل قبول نیست.
6. مبلغ 1500 میلیارد تومان بودجه ارتقاء شاخصهای فرهنگی کشور در قانون بودجه سال 1389 چگونه هزینه شده است؟
کمیته‌ای از طرف کمیسیون فرهنگی مأمور شد که درباره این موضوع تحقیق کند. نتیجه این بود که تنها حدود 20% این مبلغ تخصیص داده شده و در اختیار استانداریها قرار گرفته است. نماینده رئیس جمهور محترم برای پاسخ به این سؤال در کمیسیون فرهنگی نیز فرمودند 35% این مبلغ به نحو مذکور تخصیص داده شده است. سؤال این است که بقیه این مبلغ در کجا هزینه شده است؟
7. چه ضرورتی وجود داشت که آقای منوچهر متکی، وزیر سابق امور خارجه در زمان مأموریت خود به سنگال عزل شود، به طوری که علاوه بر تحقیر شخصیت ایشان، اعتبار نظام جمهوری اسلامی ایران در سطح جهان آسیب ببیند.
نماینده رئیس جمهور برای پاسخ به این سؤال در کمیسیون امنیت ملی گفتند دفتر رئیس جمهور به خیال این که آقای متکی از سفر بازگشته و در ایران هستند حکم عزل ایشان را به رسانه‌ها دادند و وقتی متوجه موضوع شدند که کار از کار گذشته و خبر منتشر شده بود. چگونه ممکن است در امری به این اهمیت، قبل از آن که از بازگشت آقای متکی و عدم حضور ایشان در جلسات رسمی بین‌المللی مطمئن شوند، حکم را رسانه‌ای کنند؟ به فرض صحت این مطلب، قصور و ضعف مدیریت دفتر رئیس جمهور که زیر مجموعه رئیس جمهور است قابل انکار نیست.
8. چرا جناب‌عالی با علم به این که انتقاد رئیس جمهور کشور از برخی مجریان قانون عفاف و حجاب در رسانه ملی موجب کاهش اقتدار نظام در این حوزه و انحطاط وضع پوشش اسلامی در جامعه خواهد شد، در برنامه زنده تلویزیونی از دولت سلب مسئولیت نمودید و پس از مخالفت گسترده مراجع عظام تقلید، ائمه جمعه، علمای بلاد و نمایندگان مجلس، در مصاحبه زنده تلویزیونی بعدی اعلام فرمودید که حرف ما همان است که گفتیم. این رفتار شما چگونه توجیه می‌شود؟
به قول طلاب، محل نزاع در این سؤال این نیست که کار فرهنگی باید انجام شود یا نه. این مطلب روشن است که نقش عمده را کار فرهنگی دارد. محل نزاع این است که هرمقدار هم که کار فرهنگی انجام شود عده بسیار اندکی هستند که تحت تأثیر شبکه‌های ماهواره‌ای و غیره با پوشش ناهنجار در سطح جامعه ظاهر می‌شوند و از طرفی به اجماع فقها آن مرتبه از امر به معروف و نهی از منکر که مستلزم اعمال قانون است به عهده دولت اسلامی است و به عهده مردم نیست. آن گونه چراغ سبز نشان دادن رئیس جمهور کشور به این گونه افراد که لااقل شکاف در درون نظام را در این خصوص به اذهان متبادر می‌کند، ممکن است منجر به وضعیتی شود که از کنترل خارج گردد. چنان که اکنون گاهی به موارد بسیار ناهنجار برخورد می‌کنیم که به هیچ وجه فلسفه پوشش اسلامی را که عدم تحریک جنسی جامعه است تامین نمی کند. متأسفانه این وضعیت در دولت اصول‌گرا به دلیل نگاه فرهنگی لیبرال آن پدید آمده است.
پس سخن در این نیست که می‌خواهیم پوشش اسلامی را به زور باتوم در جامعه رواج دهیم، سخن در این است که چرا به گونه‌ای عمل کردید که آنها که در این گونه مسائل سهل‌انگارند ، پیام رضایت از دولت دریافت کردند و احساس کردند که دولت حداقل ها را کاهش داده است، و الا ما هم می‌دانیم که رعایت پوشش کامل اسلامی در همه آحاد جامعه شاید در حکومت مهدوی نیز قابل تحقق نباشد.محتوا و روح انقلاب ما فرهنگی است. انرژی هسته‌ای و فناوریهای نوین و پرتاب ماهواره به فضا، همه و همه وسیله است برای پیاده شدن احکام اسلام، در غیر این صورت پشیزی ارزش ندارد.
9. چرا نظریه «ترویج مکتب ایران به جای مکتب اسلام» را که توسط رئیس دفتر شما بیان شد علی‌رغم ضدیت با مبانی انقلاب اسلامی و مخالفت قاطبه مراجع عظام تقلید و علمای بزرگ و دلسوزان نظام، تأیید و بر آن تأکید کرده، باعث تضعیف جایگاه انقلاب اسلامی و احیاء تعصبات قومی در میان مسلمانان و سوء استفاده مخالفان وحدت اسلامی گردیدید؟
می‌دانیم که آقای مشائی تزی را مطرح کرد مبنی بر این که چون از اسلام برداشتهای مختلفی در جهان می‌شود مثلا سازمان القاعده و طالبان نیز از اسلام سخن می‌گویند و در نتیجه اسلام دیگر تاثیر گذار نیست، پس بهتر است که ما به جای مکتب اسلام از مکتب ایران سخن بگوییم. آقای رئیس جمهور در تاریخ 30 آبان 89 ضمن حمایت از این تز، در توجیه آن فرمودند: در این مسیر، دریافت ایرانی از اسلام مبنای عمل است. دریافتهای فراوانی از اسلام در دنیا وجود دارد اما برداشتی از اسلام برای ما ملاک عمل است که ایرانی است.
حساب کنید اگر سایر ملل مسلمان نیز همین حرف را بزنند چه بلایی بر سر وحدت اسلامی می‌آید و اساسا امت اسلامی، دیگر معنی خواهد داشت؟ و چه بهانه‌ای به دست وهابی‌ها می‌افتد که سخن دیرین خود را تکرار کنند که اسلام ایرانی‌ها اسلام ساختگی است و ایرانی‌ها در واقع مجوس‌اند. قرائن نشان می‌دهد که تز آقای مشائی فراتر از برداشت های گوناگون از اسلام است و در واقع نوعی باستان‌گرایی و بازگشت به ایران قبل از اسلام است. جشن عظیم نوروز که بنا بود در تخت جمشید با حضور برخی از سران کشورها برگزار شود و با تذکر رهبر تیزبین انقلاب به صورت محدود در تهران برگزار شد، شاهدی است بر این مدعا. البته تمدن ایرانِ قبل از اسلام یک واقعیت تاریخی است، ولی پرداختن به آن به صورت افراطی و در غیر جای خود، شک و تردیدها را بر می انگیزد.
آقای رئیس جمهور در 26 شهریور 89 فرمودند نوع حکمرانی کوروش نمونه‌ای از مدیریت ایرانی بر جهان است؛ همان طور که کوروش می‌گوید ما نمی‌خواهیم بر دنیا سلطنت کنیم بلکه می‌خواهیم کمک کنیم.
آیا الگوی حکومتداری ما کوروش است یا پیامبر اسلام و علی علیه‌السلام؟ کورش پس از فتح بابِل بت‌پرستان را در بت‌پرستی‌شان آزاد گذاشت و این خلاف سیره پیامبر اسلام و حضرت ابراهیم است که در اولین فرصت همه بتها را شکستند و این زنجیر را از دست و پای مردم باز کردند. رهبر اندیشمند انقلاب نیز در آخرین دیدار هیئت دولت با ایشان فرمودند: اگر می‌خواهید به فرهنگ و تمدن ایران بپردازید چرا به تمدن ایران بعد از اسلام نمی‌پردازید که تمدن بزرگتری است؟
در پایان بار دیگر از جناب آقای دکتر احمدی نژاد ریاست محترم جمهوری که قبول زحمت فرمودند تشکر می کنیم و طبعا هر مقدار که وقتشان اجازه دهد به سئوالات پاسخ خواهند داد. از هیئت رئیسه محترم خصوصا رئیس محترم مجلس نیز به خاطر حسن همکاری در اجرای طرح سئوال سپاسگزاریم.
والسلام
منبع:+
بازگشت
|