|
چکیده:
دولت میراث بان فرهنگ و هنر کشور است و بنابرین باید برای همه پدری کند و نه فقط به مرده هنرمندان که به زنده شان هم احترام بگذارد.
تنها در مجلس ترحیم هنرمندان شرکت نکنیم
- دولت میراث بان فرهنگ و هنر کشور است و بنابرین باید برای همه پدری کند و نه فقط به مرده هنرمندان که به زنده شان هم احترام بگذارد.
امروز پیام تسلیت وزیر ارشاد را به مناسبت درگذشت سیمین دانشور خواندم. ادبیات بلندی داشت که پیدا بود از صاحب قلمی ادیب برآمده است. محتوا عارفانه و سوگمندانه و از سر احترام بود. خوشحال شدم. این که وزیر ارشاد این دولت برای سیمین دانشور پیام بدهد بسیار مغتنم است. خوب، به هر حال این دولت نزدیک هفت سال است تجربه کسب می کند. جالب تر آن که به مجلس ترحیم هم آمدند، خودشان و همراهان. این دیگر نهایت احترام نهادن بود.
اما درست در همین روز با مخالفت با برگزاری مراسم تقدیر از اصغر فرهادی، زمینه ای فراهم شد که شبکه های بیرونی از سر شب تا آخر شب خوراکی برای تحمیل باقی مطالبشان به مردم داشته باشند وهر لحظه تاکید کنند که با برگزاری مراسم تقدیر از اصغر فرهادی مخالفت شد و بدین ترتیب یک جماعتی از نسل جوان را بدبین کنند.
یک لحظه تصور کردم اگر زبانم لال اصغر فرهادی درگذشته بود، وزیر ارشاد، هم اجازه می داد که در قطعه هنرمندان در جای خوبی مثلا کنار زرین کوب یا برخی از هنرمندان سینمایی دفن شود، هم پیام دلنشین و زیبایی صادر می کرد و هم در مجلس فاتحه شرکت می نمود.
فکر کردم در پیامش چه می گفت: درگذشت یکی از چهره های هنرمند را که افتخاری برای ایران آفرید به ملت و خانواده اش تسلیت می گوییم. این مرد بزرگ که بعد از عمری از تاریخ سینمای ایران توانست جایزه اسکار را به دست آورد افتخاری برای ملت ما بود. اما اکنون از میان ما رفته است. خدایش رحمت کند. تا آخر.
واقعا ما فکر می کنیم اصحاب سینما که قصد برگزاری این مراسم را داشتند افرادی عادی و معمولی هستند؟ آیا آنها در رشته خود جزو بهترین های کشور ما نیستند؟ آیا اگر تصمیمی برای برگزاری یک مراسم تقدیر می گیرند این قدر این تصمیم ارزش ندارد که ما به خواستشان گوش دهیم و آنها را سنگ روی یخ نکنیم؟
به نظرم بهتر است به این قشر و دیگر اقشار فرهیخته جامعه احترام بگذاریم. قدری تحمل و ظرفیت خود را بالا ببریم. سعه صدر داشته باشیم. فقط با ممانعت کردن و نه گفتن کارها را پیش نبریم. البته من هم آگاه هستم که این کارها برای مدتی می تواند سودمند باشد اما ضرر و زیان آن در حال و آینده چیزی نیست که بتوان از آن صرف نظر کرد.
سیمین دانشور و اصغر فرهادی و سلحشور و ده نمکی و بسیاری دیگر سرمایه های این مملکت هستند. اگر آنها با هم اختلاف دارند، وزیر که بالا نشسته باید وظیفه اش ایجاد تعادل و توازن باشد نه محدود کردن یک دسته و باز گذاشتن دست دیگران. خانه سینما باشد سازمان سینمایی هم درست کنید. طبیعی است که میان هنرمندان اختلاف نظر خواهد بود، یکی خودش نوح است اما دخترش می شود پسر نوح. دست کم در اصحاب هنر دوبار ظرف این سه سال تجربه شده است. در این فضا بهتر است دولت حامی باشد و حرمت گذاریش را و دست نوازش را بر سر همه بکشد. اما نه در مرگ آنها بلکه در حیاتشان نیز. در آن صورت اگر فقط در فاتحه شان شرکت کند نه در مجلس تقدیرشان متهم خواهد شد که مرده پرست است.
منبع:19دی
بازگشت
|