چند کلمه با آقای صدیقی/رسول جعفریان
11 دی 1348, 03:30. نويسنده: shams
چکیده:
می دانیم ابن فهد یک فقیه عارف مسلک بود که درست همین آموزه ها را که جناب صدیقی به مردم می دهند، به مردم یاد می داد. از آموزه های او دو فرقه باطل شیعی برخاست: یکی مشعشیان و دیگری نوربخشی ها که سران هر دو دسته شاگرد مستقیم وی بودند.
توفیقی دست داد که توانستم دو سخنرانی آقای صدیقی را در این ایام درک کنم. یکی را حضوری و دیگری را از تلویزیون. اولی در منزل استاد مطهری در 28 صفر بود و دیگری در مهدیه در ششم بهمن.
شگفت زده شدم که چطور این سخنرانی ها برای عامه و خاصه مردم عرضه می شود، در حالی که منهای برخی از نصایح و احادیثی که خوانده و گاه و بیگاه بسیار دور از معنای اصلی ترجمه و شرح می شود، این چنین پخش می شود.
روایتی از رسول الله (ص) را که در منزل استاد مطهری خواندند، به طور کلی از معنای عرفی آن خارج کرده و هر آنچه از تاویلات به ظاهر عرفانی بود بر آن حدیث بار کردند. (أُوصِی أُمَّتِی بِخَمْسٍ بِالسَّمْعِ وَ الطَّاعَةِ وَ الْهِجْرَةِ وَ الْجِهَادِ وَ الْجَمَاعَة.) هر کدام از این اصطلاحات را به معنای عرفانی و تأویلی آن گرفتند در حالی که بسیار واضح است که اینها همان معانی عرفی و عادی خود را دارد.
در سخنرانی مهدیه نیز با یاد از ابن فهد حلی به داستانی عجیب و شگفت که اساسا اثبات شدنی و قابل قبول نیست استناد کردند و گفتند که جناب ابن فهد در باغ خود برابر یک یهودی، بیل خود را انداخت و اژدها شد. تازه به آن یهودی گفت وقتی موسی عصا انداخت، یک نگرانی هم داشت من این نگرانی را هم ندارم.
می دانیم ابن فهد یک فقیه عارف مسلک بود که درست همین آموزه ها را که جناب صدیقی به مردم می دهند، به مردم یاد می داد. از آموزه های او دو فرقه باطل شیعی برخاست: یکی مشعشیان و دیگری نوربخشی ها که سران هر دو دسته شاگرد مستقیم وی بودند.
خواهش بنده از این روحانی عالی مقام این است که دست از تأویلات و تفسیرهای شبه صوفیانه در منابر خود که در حساس ترین نقاط برگزار شده و سیما هم آنها را پخش می کند، برداشته و به گفتن معنای عرفی آیات و روایات بسنده کنند.
نصایح ایشان، گاه دلنشین است، اما نباید القاءات نادرست و صوفیانه را به مردم منتقل کرد. اگر قرار است این مطالب برای مردم گفته شود، بهتر است اجازه دهند همان سران سلسله گنابادی مطالب بافتنی صوفیانه خود را به هواداران عرضه کنند.
این قبیل بزرگان منبری که شاغل هم هستند و سخنانشان انعکاس گسترده دارد، بهتر است با دقت بیشتری سخن بگویند (ولو شده کمتر ) و مراقب باشند کمتر از مشهوراتی که چندان درستی آنها معلوم نیست استفاده کنند، در حالی که اغلب چنین می کنند.
البته طبیعی است که این گونه سخنان مشتری و استقبال زیادی داشته باشد، اما از فردی که در جایگاه امام جمعه تهران است، انتظار دیگری می رود.
اگر بخواهیم به زبان خودشان سخن بگوییم باید عرض کنیم، تک تک این فرمایشات آثارخاص خود را میان مردم عادی دارد و آنها باید پاسخگوی آن باشند. البته منکر سوز و گداز و حال و هوای این گونه سخنرانی های ایشان و حتی تاثیر احتمالا مثبت بر روی برخی اقشار نیستیم، اما با سوء برداشت دوستان و بعضا سوء استفاده دشمنان چه باید کرد؟
کوتاه سخن آن که اکثریت مردم نیازمند نصایح اخلاقی هستند نه برداشت های عرفانی . آنچه سیره انبیاست، همان نصایح اخلاقی و احکام شرعی بدون تاویلات و تفسیرهای باطنی است. ایشان یکی از منبری های موفق در حوزه نصایح اخلاقی هستند، اما به نظر می رسد آمیخته کردن مطالب تاویلی با آنها چیزی است که باید از آن پرهیز کرد.
منبع: بازتاب امروز
بازگشت